Američki analitičar o novoj "velikoj igri" na Balkanu

Bugajski navodi da se na prostoru Balkana dešava borba za prevlast između Moskve i zapadnih sila slična onoj u 19. veku.

"Velika igra, dugotrajna konfrontacija britanske i ruske imperije u centralnoj Aziji tokom 19. veka, često je uzimana za primer bitke za prevlast između velikih sila, ali u to vreme igrana je jedna druga 'velika igra', ona između Rusije i nekoliko evropskih sila, kada je Otomansko carstvo počelo da se povlači", navodi visoki saradnik američkog Centra za analizu evropske politike (CEPA).

Bugajski ocenjuje da je danas u toku nova verzija pomenute balkanske velike igre, ali sada, kako tvrdi, "Moskva pribegava subverzijama i obmanama, jer ne može da se ekonomski i vojno meri za Zapadom".

On smatra da su termini da se Putinova Rusija "meša i da ima maligni uticaj na Balkanskom poluostrvu" suviše jednostavni da bi razotkrili stvarne namere Moskve i da bi zbog toga mogli da ublaže osećaj hitnosti kada je u pitanju odgovor Zapada.

Bugajski u tekstu objavljenom na sajtu CEPA piše da Kremlj na Balkanu vidi stratešku prednost zbog ostvarivanja najmanje četiri cilja.

Prvi je, kako ocenjuje, da se proširi geopolitički uticaj Rusije, za šta kao primere navodi uticaj Moskve na balkanske vlade, njen, kako dodaje, "vojni angažman, kao što je slučaj u Srbiji", i njeno institucionalno prisustvo.

Drugi cilj je, dodaje Bugajski, da Rusija umanji ulogu zapadnih institucija, što čini, kako tvrdi, podsticanjem konflikata, dovodeći na taj način do razmimoiloženja u međunarodnim odgovorima na te konflikte.

Jedan od argumenata za takvu tvrdnju je po Bugajskom ideja o razmeni teritorija u pregovorima Beograda i Prištine, koju je podržala Moskva i neke zapadne zemlje, dok su se druge zapadne zemlje tome suprotstavile.

Treći cilj Moskve je, kako tvrdi ovaj američki analitičar, da se umanji prisustvo SAD na Balkanu, što, dodaje, objašnjava rusko protivljenje i podrivanje širenja NATO-a.

Četvrti cilj Kremlja je, smatra Bugajski, da dobije nove saveznike ili potencijalne saveznike, što čini ekonomskim i energetskim uticajem.

Da bi ostvarila taj cilj, kako dalje tvrdi Bugajski, Moskva ne preza od "podsticanja korupcije, ucenjivanja, podmićivanja ili stavljanja u podređen položaj zvaničnika i političara za koje smatra da bi joj bili od koristi".

U kontekstu ostvarivanja ovih ciljeva Moskva pribegava nizu "taktičkih alatki", dodaje Bugajski, pominjući između ostalog, promovisanje lokalnog nacionalizma.

Među primerima za takve tvrdnje Bugajski, između ostalog, pominje i Kosovo, čije članstvo u UN, kako on smatra, Rusija uporno sprečava.

Tamo, kako on vidi situaciju, Rusija potencira priču o Srbima kao ugnjetavanoj manjini u cilju podsticanja internih sukoba.