Pogledajte notno izdanje "Bože pravde" (FOTO)

U okviru aktivnosti na predstavljanju najznačajnijih segmenata svojih bogatih kolekcija, povodom stogodišnjice od smrti Davorina Jenka (1835–1914), istaknutog kompozitora Kraljevskog srpskog narodnog pozorišta, Narodna biblioteka Srbije prvi put je u specijalnoj komori izložila štampana notna izdanja i razglednice srpske himne „Bože pravde“, kao i pesama iz pozorišnog komada „Đido“.

Davorin Jenko je gotovo pola veka predano radio u Srbiji gde se nastanio u vreme opštih preloma i društvenih previranja. Iako jedan od prvih i najznačajnijih romantičara u slovenačkoj muzici, Jenko je tokom vremena provedenog u Srbiji sve više ulazio u duh narodne muzičke tradicije i time položio osnove srpskog nacionalnog stila u orkestarskog i scenskoj muzici.

Muzički trag ostavio je u brojnim horskim komozicijama – Naprej zastava slave, Ustaj, ustaj, Srbine, komadima s pevanjem i muzikom za oko 90 pozorišnih komada – Seoba Srbalja, Markova sablja, Đido, Potera i dr. Značajan deo opusa Davorina Jenka čine i koncertne uvertire Kosovo, Milan, Srpkinja i Aleksandar, kao i brojne solo-pesme i obrade narodnih melodija za glas i klavir.

Himnu „Bože pravde“ Davorin Jenko komponovao je na stihove Jovana Đorđevića (1826–1900) kao finalni deo pozorišnog komada „Markova sablja“, premijerno izvedenog u Narodnom pozorištu u Beogradu 1872. povodom proslave punoletstva kneza Milana Obrenovića.

Posle smene dinastija, 1909. godine „Bože Pravde“ postaje himna, potpisom kralja Petra Karađorđevića. S nastankom Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca 1918. prihvaćena je nova himna u kojoj su bile združene tri pesme njenih naroda: srpska „Bože Pravde“, hrvatska „Lijepa naša“ i slovenačka „Naprej, zastava slave“.

Proglašenjem AVNOJ-a 1943. godine „Bože Pravde“ prestaje da bude himna i od tada himna Jugoslavije postaje „Hej Sloveni“. Godine 2006. „Bože Pravde“ postaje himna Republike Srbije.