Ceo vek Popovićeve "Antologije"

Matica hrvatska je krajem 1911. objavila antologiju koju je priredio Popović, profesor Univerziteta u Beogradu. Od tada je imala više izdanja, uključujući jedno na slovenačkom 1965. i dva tokom 1990. godine, pa sve do 2001.

Ovo izdanje SKZ priredio je Bogdan Lj. Popović, književni kritičar koji važi za najboljeg poznavaoca srpske poezije, a koristio je izdanje iz 1936. godine koje uključuje predgovor prvog priređivača.

Uz to ide i napomena da prvobitni priređivač nije hteo da kasnija izdanja dopunjuje novim pesmama, jer je smatrao da je ovo celovit izbor za precizno određeni period i odnosi se na srpsku liriku, a ne poeziju koju su pisali i drugi slovenski narodi koji žive na Balkanu.

O ovom delu, za koje je rekao da je i danas "živo", govorio je predsednik SKZ pesnik Slobodan Rakitić, koji ga je, uz časopis "Srpski književni glasnik", pokrenut nešto ranije (1901) nazvao "vesnicima novog veka i srpske istorije i književnosti, koji su uticali na formiranje duhovne kulture i književnog ukusa u srpskom narodu, ne smao u Srbiji, nego u svim srpskim zemljama".

Prema Rakitićevom mišljenju, pokretači "Glasnika” (među kojima su bili Jovan Skerlić ali i Popović) podržavali su nova književna stremljenja, a rezultat toga je ova "Antologija" u kojoj se oseća snažan uticaj modernih evropskih pesnika: francuskih (Dučić, Rakić) ruskih (Vojilsav Ilić), nemačkih (Šantić) engleskih (Svetislav Stefanović), mađarskih (Zmaj)...

Popović je, što Rakitić smatra važnim, zastupao stav da "nema apsolutno dobrih pesnika, već prvenstveno ima dobrih pesama i zato je ovo nije antologija pesnika, već pesama".

Rakitić je dodao da svaka antologija "ima svog pesnika" i da je to kod Popovića bio Jovan Dučić, i to samo do 1911. godine, jer Popović nije nikada menjao prvobitni koncept.