Kako su Dastin Hofman i "Kišni čovek" zauvek promenili dodelu Oskara VIDEO

Čovek sa gotovo natprirodnim sposobnostima za brojeve i matematiku, ali apsolutno nikakvim društvenim veštinama, "Kišni čovek" Berija Levinsona i Dastin Hofman, koji je briljantno odigrao Rejmonda Babita, zaslužni su za podizanje svesti o autizmu, ali njihovo nasleđe seže mnogo dublje od toga.

Hofman je bio obasut pohvalama za svoj portret autističnog čoveka, iako nije bio ljubitelj sopstvenog rada, a najveće priznanje došlo je na dodeli Oskara, gde je te večeri osvojio svoju drugu nagradu za "Najboljeg glumca", što ga je učvrstilo na poziciji jednog od najvećih svih vremena.

Moglo bi se tvrditi da je Rejmond zapravo bio sporedni lik u filmu "Čarli" sa Tomom Kruzom, ali poenta je da je, od neverovatnog uspeha "Kišnog čoveka", Akademija filmskih umetnosti fundamentalno promenila vrste glumačkih uloga koje bira za Oskara.
 

Samo godinu dana nakon Hofmanove pobede, Danijel Dej-Luis osvojio je prvu od svoje tri nagrade za "Najboljeg glumca" igrajući Kristija Brauna, čoveka sa cerebralnom paralizom, u filmu "Moje levo stopalo", a tri godine kasnije, 1992. godine, Al Paćino je pobedio igrajući slepog čoveka u filmu "Miris žene".

• Tom Kruz otkrio kako je na nagovor sestre prišao Hofmanu i dobio legendarnu ulogu VIDEO
• Legendarni glumac pratio meč Novaka Đokovića VIDEO

Usledile su uzastopne pobede Toma Henksa za filmove "Filadelfija" i "Forest Gamp", u kojima je tumačio likove sa sidom i teškoćama u učenju, a to su samo neki od primera iz kasnih 1980-ih/ranih 1990-ih.

Danijel Dej-Luis dobio više Oskara nego cela zajednica osoba sa invaliditetom zajedno

Od 36 nagrada za "Najboljeg glumca" dodeljenih od filma "Kišni čovek", 15 je pripalo glumcima koji igraju likove sa fizičkim ili mentalnim invaliditetom, a taj broj se još više povećava ako uključite stvari poput alkoholizma ili ako klasifikujete "stanje" Hanibala Lektora kao reakciju na traumu.

Najnoviji glumac koji je osvojio nagradu za tumačenjee snažno definisanog lika sa invaliditetom bio je Brendan Frejzer za film "Kit", mada bi se moglo tvrditi da je Kilijan Merfi bio inspirisan stvarnim mentalnim borbama naučnika u svom portretu DŽ. Roberta Openhajmera u poslednjem epu Kristofera Nolana.

Sigurno je dobro što se priče osoba sa invaliditetom pričaju na tako istaknute načine, ali bi bilo bolje da je taj prikaz autentičan.

Nijedan od dobitnika nagrade za "Najboljeg glumca" nije imao iste bolesti kao i njihovi likovi, što znači da Hofman nije bio autističan, Paćino nije bio slep, a Frejzer nije bio ozbiljno gojazan.

U stvari, u celoj istoriji dodele Oskara, samo tri osobe sa invaliditetom su osvojile glumačke nagrade bilo koje vrste, pri čemu Danijel Dej-Luis lično poseduje više Oskara nego cela zajednica osoba sa invaliditetom zajedno.

Ta statistika je deo mnogo šire debate o "autentičnosti" u glumi, koja podrazumeva pitanje da li glumcu treba dozvoliti da igra lik radikalno drugačiji od njegove sopstvene ličnosti. Na kraju krajeva, zar nije cela poenta umetničke forme da otelotvori nekog drugog?

To su pitanja bez lakih odgovora, ali ono što je lako videti jeste da je Akademija postala opsednuta invaliditetom kao sredstvom pripovedanja, što doprinosi njenoj ljubavi prema, posebno muškim likovima, koji prevazilaze značajne prepreke da bi nešto postigli u životu.

Ove priče treba da posluže kao inspiracija ili upozorenja uglavnom zdravoj publici, ali koliko ih je ispričano imajući u vidu gledište osoba sa invaliditetom?

Prošlo je skoro 40 godina otkako je izašao film "Kišni čovek", a ista pitanja i dalje prožimaju u vezi sa reprezentacijom u filmu. Sve dok publika želi da gleda ovakve filmove, oni će se nastaviti snimati i osvajati nagrade, a da li je to ispravno ili ne, sasvim je drugo pitanje, preneo je  Far Out Magazine.