Simović zna ko je ubio Ćuruviju?

Da li je Simovićev iskaz dovoljan da zločin o čijoj se pozadini, navodno, sve zna već godinama dobije i sudsko razrešenje, nije poznato.

Pored izjave Miloša Simovića, postoje dokazi sa baznih stanica i izjave operativaca o ljudima koji su ubili poznatog novinara

„Prema do sada prikupljenim informacijama, iza ubistva Ćuruvije stoje isti nalogodavci kao i u slučaju Ivana Stambolića, odnosno tadašnji državni vrh, samo su počinioci bili drugi ljudi. Iako su uviđaj, kao i istraga posle ubistva urađeni sa ciljem uklanjanja tragova koji bi mogli dovesti do počinilaca, ovaj zločin mogao bi biti rešen na osnovu dokaza, jer su ljudi koji su taj zločin počinili dostupni policiji i tužilaštvu”, otkriva naš izvor.

Kako „Politika” saznaje, Simović tvrdi da ga je sa ubicom Ćuruvije upoznao Milorad Ulemek Legija. Prema našim saznanjima, reč je o pripadniku tadašnjeg Resora državne bezbednosti, koji je u javnosti već pominjan kao jedan od mogućih počinilaca i koji ne živi u Srbiji.

„Simovićeva izjava nije jedini dokaz protiv ljudi za koje se sumnja da stoje iza ubistva Ćuruvije, jer postoje i podaci sa baznih stanica mobilnih telefona”, dodaje naš izvor.

Istraga je dovela i do operativca koji je bio angažovan na tajnom praćenju Ćuruvije. Reč je o mladiću kome je to bio prvi ili drugi radni dan. On je pratio Ćuruviju do trenutka kada je on ušao u haustor zgrade u kojoj je živeo.

Kada je stiglo naređenje od Milana Radonjića, šefa beogradskog DB-a, da se pratnja povuče sa terena, on nije odmah shvatio šta treba da uradi i ostao je još neko vreme da osmatra. Video je beli „golf” koji koristi odeljenje za pratnju i osobu iz službe, koju vrlo dobro poznaje, kako ulazi u haustor zgrade.

Istražni sudija Specijalnog suda sproveo je 2007. godine istražne radnje i tada je u vezi sa ubistvom Ćuruvije pred sudom saslušano oko stotinu ljudi. Na spisku svedoka bila je i Mira Marković, ali ona nije saslušana.

Zna se i to da je naredbu za tajno praćenje Ćuruvije izdao tadašnji šef RDB-a Rade Marković, po čijem je nalogu nekoliko dana pre ubistva 27 pripadnika beogradskog centra nadziralo novinara 24 časa. Marković je odbio status svedoka saradnika tokom akcije „Sablja” i u nekim krugovima smatra se da je neuspeh saradnje sa njim jedan od najvećih propusta tadašnje istrage.