Plaćanje računa čišćenjem ulica

U vojvođanskoj ravnici smatraju da je ovo mnogo bolji način da se dugovanja naplate od čačanskog modela zaplene stanova.

Ipak, svesni su da bi ovaj model čišćenja ulica protiv dugova komunalnim preduzećima teško bio primenljiv u velikim gradovima. Ali, sa dve ruke i metlom, Ljiljana Ladičorbić može da otplati nagomilane dugove za komunalije.

Pre tri godine postala je tehnološki višak i u 50. godini spremna je da radi bilo koji posao, pa je od opštine tražila makar da čisti ulice u zamenu za otpis više hiljada dinara komunalnih dugova.

“Tri godine sam bez radnog odnosa i to je počelo sistematski da se gomila, jer u kući imam studenta i sve što zaradim moram njemu da dajem za put”, kaže Ljiljana.

Komunalcima je pomoć dobro došla. Angažovane radnike plaćaju u visini opštinske dnevnice, ali im novac ne daju na ruke. “Angažovani su na čišćenju ulica, javnih površina i naših kancelarija u javnom preduzeću”, objašnjava za B92 Miroslav Tankosić, direktor Javnog komunalnog preduzeća “Bunar”.

Motiv za ovakvu akciju opština Alibunar našla je u bedi i siromaštvu velikog broja svojih stanovnika. Ipak, otplaćivanje dugova radom nije svima omogućeno.

“Rezultati su vrlo dobri, jedino je nama ostalo da napravimo precizniju analizu ko su tačno korisnici koji nemaju sredstava za plaćanje, a ko su bahati korisnici koji ne žele, a imaju sredstava da plate komunalne usluge”, kaže Danijel Kišmarton, predsednik opštine Alibunar.

Ni to što je na samo 45 kilometara od Beograda, ni idealni položaj na međunarodnom putu nije pomoglo Alibunaru da se izvuče iz društva najsiromašnijih opština - zvanično zaposlenih je samo jedna osmina stanovnika.

Jedini izlaz mnogi su potražili preko bare - jedan deo kanadskog Mičigena zove se Mali Vladimirovac.

Ipak, Ljiljana Ladičorbić kaže da je za nju izlaz ovde.

“Vidim izlaz tako što se nadam da će on završiti školu i dobiti posao, jer ipak je on stručnjak i dobar je student, ima dobre ocene. To mi je jedino - nadam se da će se on zaposliti i da ću izaći iz ove muke”, priča ona.

Muka ovog vojvođanskog sela ista je za sve koji žive u njegovim ušorenim ulicama.

Za Srbe i Rumune, čije su crkve čak jedna do druge, Slovake, Rusine i Rome siromaštvo se samo drugačije kaže, ali ih isto pogađa.