Ratne teme u Beogradskoj filharmoniji

Mikloš Perenji je poznat kao jedan od najvećih violončelista svoje generacije. Koncertirao je u glavnim muzičkim centrima širom sveta, a sa našom Filharmonijom nastupa po prvi put. Retko izvođen Koncert za violončelo i orkestar, Arama Hačaturijana, predstavlja iskustva ratnih patnji koje je kompozitor preživeo i preneo u ovu partituru.

Ratne teme koje će Beogradska filharmonija muzički obraditi obuhvataju i kompoziciju „Ratna zona“, Gije Kančelija. I sam potekao sa podneblja koja su često bila pogođena ratnim dešavanjima, gruzijski savremeni kompozitor Kančeli se bavio promišljanjem veze između ljubavi i rata. Kako ljubav lako može postati ratna zona, a koliko je teško rat pretvoriti u ljubav, kompozitor je prikazao jedinstvenim muzičkim izrazom. Čuvena Betovenova Simfonija br. 3, “Eroika”, prvobitno je posvećena Napoleonu, kojim je Betoven bio fasciniran. Međutim, kada je njegova vladavina postala tiranija, razočarani kompozitor se odrekao posvete, a simfonija je ostala upamćena samo kao „uspomena na jednog velikog čoveka“.

Sledeći koncert na kome će se muzički obrađivati borbene teme, zakazan je za 13. februar 2015. godine, pod vođstvom dirigenta Aleksandra Vedernikova, uz čuvenu pijanistkinju Eliso Virsaladze. I sam potekao sa podneblja koja su često bila pogođena ratnim dešavanjima, gruzijski savremeni kompozitor Gija Kančeli se u delu nastalom kao porudžbina roterdamskog festivala Gergijev 2002. godine, bavio filozofskim promišljanjem veze između ljubavi i rata. Kako ljubav lako može postati ratna zona, a koliko je teško rat pretvoriti u ljubav, kompozitor je prikazao jedinstvenim muzičkim izrazom.

Posle retko izvođenog Hačaturjanovog Koncerta za violončelo i orkestar u izvođenju legendarnog Mikloša Perenjija, na repertoaru koncerta kojim diriguje Danijel Rajskin, biće Betovenova Simfonija br. 3. Prvobitno oduševljen Napoleonom, Betoven je muzičke stranice Eroike posvetio ovom velikom državniku. Međutim, kada je njegova vladavina postala tiranija, razočarani kompozitor se odrekao posvete, a simfonija je ostala upamćena samo kao „uspomena na jednog velikog čoveka“.