Klinička slika nastupa iznenada za nekoliko minuta: Prepoznajte opaku bolest od koje i sportisti obolevaju

Da li je moguće ovu bolest predvideti i koji su simptomi?

Embolija pluća (EP) nastaje kada se tromb fragmentiše i odvojeni delovi (tromboembolusi), nošeni strujom krvi, dospeju u pluća. To je zapravo "plućni infarkt". Izvori embolusa u ovom slučaju su trombi koji se formiraju negde u venama tela (u stomaku, nogama i sl.) i od kojih se otkida deo i izaziva plućnu emboliju, piše stetoskop.info.

Simptomi

Embolija pluća oponaša mnoge bolesti grudi,a klinička slika razvije se iznenada za nekoliko minuta, a pri plućnom infarktu za nekoliko sati. Traje obično nekoliko dana, ali s vremenom se pogoršava. Bolesnik ispoljava naglu bol u prsima, ima naglo gušenje, gubi dah, pobledi, srce počinje jako da "lupa" , može da izgubi svest i dosta je čest smrtni ishod. Tromboza dubokih vena nogu često nastaje u toku ili posle hirurških zahvata, kada bolesnik duže leži i kada se cirkulacija krvi usporava.

Dijagnoza

Rendgenografija grudnog koša se često radi, ali je retko kada dijagnostična za emboliju pluća (EP).

Westermarkov znak, rasvetljenje oligemične zone plućnog parenhima nije čest nalaz na rendgenogramima. Plućni infarkt, često praćen pleuralnim izlivom, nastaje kod oko jedne trećine pacijenata sa pretrpljenom EP. Infarkcija obično nastaje kod pacijenata sa preegzistujućom bolešću srca ili pluća, koja kompromituje puteve oksigenacije (bronhijalna arterijska cirkulacija, plućna arterijska cirkulacija, i disajni putevi).

• Više od bola u zglobovima: Prepoznajte rane znake bolesti koja okupira više organa
• Iz Zvezde otkrili detalje bolesti Kartera – srećom su lekari brzo reagovali
• Zvezda dobila katastrofalne vesti

S druge strane, pacijenti bez ranije kardio - pulmonalne bolesti retko kada razviju infarkt pluća usled pretrpljene plućne tromboembolije.

Lečenje

Ciljevi lečenja EP su potpora i održavanje života (u akutnoj fazi), zaustavljanje širenja tromboembolusa, pojačavanje (spontane ili indukovane) fibrinolize embolusa, i sprečavanje recidiva. Uz ranu dijagnozu i agresivno lečenje, većina pacijenata će preživeti EP, uz malu stopu recidiva. 

Primena kiseonika (preko maske ili nazalnog katetera) pomaže većini pacijenata, ali kod onih sa veoma izraženom hipoksijom može biti neophodna intubacija traheje i mehanička ventilacija. Hipotenzija, ili popuštanje srca, obično nalažu potrebu primene inotropnih agenasa i vazopresora.