Prvi balkanski poturica: Turci nisu ni stigli do Evrope, a već je znao kome će se prikloniti

Harmankaya Tekvuru Köse Mihal Sakarya Seferi (1304) sırasında Müslüman olmuºtur. pic.twitter.com/XLqTCwF6OY

— Altın Tarih (@altintarih) May 27, 2020

Ipak, na samom početku stvaranja ove imperije, dok je Osmanova država bila tek mala kneževina, Balkansko poluostrvo dobilo je svog prvog "poturicu".

Osman je imao jako dobrog prijatelja - Mihailo Kozes bio je poreklom Grk i guverner vizantijske provincije Kirmenkie. Ne zna se kako su se njih dvojica upoznali, ali Kozes je delovao kao Osmanov saveznik i diplomatski predstavnik naročito među lokalnim grčkim stanovništvom godinama pre nego što je primio islam.

Čak je i učestvovao je u ratu kao saveznik na strani Osmana i njegovih ljudi.

O tome šta je Mihaila Kozesa navelo da promeni veru danas postoje kontardiktorne priče. Moguće je da je to uradio zbog prijateljstva i skoro bratske ljubaci sa Osmanom Gazijem. Nešto maštovitiji izvori pominju da je Koze usnio san u kome mu se javio glas koji mu je rekao da to treba da učini.

"San pakleni okruni Osmana, darova mu lunu ka’ jabuku", zapisao je Njegoš u "Gorskom vijencu" opisujući san Osman Gazija u kojem je Alah njemu i njegovim potomcima obećao čitav svet.

U igri su vrlo verovatno bile i povlastice i bogatstvo nuđeno svima koji bi otvoreno prešli na tursku stranu, piše Istorijski zabavnik.

Diplomatski savetnik Osmanovog naslednika

Kako bilo, Mihailo Kozes je prešao u islam 1304. i 1313. godine i kao musliman postao je poznat pod imenom Koze Mihailo Abdulah. On je tako postao prvi važniji hrišćanin iz Male Azije koji se odmetnuo od hrišćanstva, prihvatio islam i postao "prebeg" ili "poturica".

Do osvajanja Bruse 1326. igrao je važnu ulogu kao diplomatski savetnik i izaslanik Orhana I, sina i naslednika Osmana I. Odigrao je presudnu ulogu u stvaranju Osmanske države.

Potomci Koze Mihaila, bili su poznati pod nazivom Mihaoglu i ta porodica danas se smatra jednom od četiri najvažnije iz ranog perioda osmanske imperije.

Naročito tokom 15. i 16. veka Mihailovi potomci smatrani su za neke od najmoćnijih političkih i vojnih figura u Otomanskom carstvu u Rumeliji iako nikada nisu zauzimali najviše položaje u državi.