Američki trend na srpskom tržištu: Ograđena naselja sve traženija zbog cene i benefita

Iako na prvi pogled toliko i ne "upada u oči", činjenica je da i u našoj zemlji postaje sve atraktivniji i traženiji. U pitanju je trend sa zapada, koji je zanimljiv i po ceni i po svemu onome što korisnicima pruža, a reč je o "ograđenim naseljima“.

Već samo ime otkriva o čemu je reč, i većina nas ih prepoznaje iz američkih filmova. U pitanju su redovi kuća u predgrađima koje liče jedne na druge, sa uređenim travnjacima... Čitavo naselje je ograđeno, na glavnoj kapiji se po pravilu nalazi čuvar, a zarad dodatne bezbednosti postavljen je i sistem za video-nadzor.

Danas ih investitori i grade i planiraju širom Srbije: u prestonici, na Zlatiboru ali i u Vrnjačkoj Banji, Srebrnom jezeru, Fruškoj Gori...

Cena idu od oko 80.000 evra po jedinici u proseku. Za taj novac može se dobiti kuća od 54 kvadrata, sa dvorištem i parking mestom.

A prednosti jednog ovakvog naselja su brojne. Iako se nalaze u predgrađima, za koja se u Srbiji i dalje vezuje negativna konotacija, ona su bezbedna, uređena i osiguravaju privatnost. Nema gužvi, problema sa parkiranjem, smeća, uglavnom su puna zelenila, i deca mogu bezbedno da se igraju napolju.

Potencijal

Ipak stručnjaci ističu da je ovaj trend tek u začetku, ali da će on sigurno nastaviti da se razvija.

"Još nismo došli do tog nivoa, da se masovno grade ograđena naselja za bogataše. Imamo neka elitna naselja po gradovima u Srbiji, kao što su na primer u Beogradu Bežanijska Kosa, Dedinje, Beograd na Vodi“, ističe za "Blic" procenitelj i potpredsednik Stručnog saveta Klastera nekretnine Milić Đoković.

On ističe da su tipska naselja postojala i ranije, na primer Profesorske kolonije u Beogradu, ali da se sad polako javlja potreba bogatih za mirom i tišinom.

"Pojavila se potreba da se malo ograde, da naprave svoju oazu mira. Primer za to je Novak Đoković, koji je izgradio vilu na Pavlovačkom jezeru. Takođe se i nekoliko glumaca odselilo van grada. Svi oni traže mir, tišinu i intimu kakvu gradska sredina nema“, dodaje Đoković.

Kako ističe, takva naselja u Srbiji još uvek nisu velika.

"Nema većih kompleksa, već se za sada grade naselja u kojima ima par redova kuća ili 3,4 zgrade. Doduše, sa vremenom verujem da će potražnja biti veća, i da će se trend ustaliti, tj. da će se početi sa izgradnjom većih kompleksa“, zaključuje on.

Kako izgledaju ova naselja?

Po pravilu, ovakva naselja su locirana na obodima urbanih sredina. Najčešće imaju dodatni "sadržaje" kao što su bazeni, sportski tereni, igrališta...

Kako se radi o potpuno odvojenim naseljima, u prvim fazama gradnje se radi infrastruktura, ulice, osvetljenje, ograda...

Naselja u planu broje od 11 kuća površine 108 kvadrata, u slučaju najmanjeg projekta, do naselja koje broji 100 kuća, površine od 73 do 161 kvadrat. U jednom od njih je prodaja počela i za 80.000 evra može da se kupi kuća površine 54 kvadrata sa parkingom i dvorištem.

Po uzoru na zapad

Ovaj kao i većina drugih trendova smo uvezli sa zapada. Sredinom dvadesetog veka, sa osnaživanjem ekonomije, stanovnici SAD su krenuli da se sele u predgrađa.

Razvijanje infrastrukture omogućilo je ljudima da imaju jednostavan pristup gradskim jezgrima i njihovim "sadržajima", te su ljudi mogli da zadrže svoje poslove. Ono što je sledilo nazano je "eksplozivnom suburbanizacijom", tj. omasovljenjem tog trenda, piše magazin Ekonomist.

Preko polovine američkog stanovništva je 1940-ih živelo u gradskim sredinama, a većina gradskog stanovništva (oko trećine ukupnog) je bilo nastanjeno u centrima. Do 2000. godine, preko 80 odsto svog stanovništva SAD se preselilo u gradske sredine, ali preko polovine njih je počeo da živi u predgrađima.