Znate li zašto pripadnici svih religija kite novogodišnju jelku?

Kićenje jelke na način na koji to danas radimo rođeno je na teritoriji Nemačke, kada se u srednjem veku za Božić jelka kitila crvenim jabukama, a na zapadu današnje Nemačke i kolačićima različitih oblika i svećama koje su simbolisale Hrista kao večnu svetlost.

U narednim vekovima, ovaj običaj se raširio po celom Starom kontinentu, a u Engleskoj se jelka ukrašena bombonama, papirnim cvećem, mašnama i malim poklonima prvi put pojavila 1841. godine. Najpre je ukrašavanje drveta bilo vezano samo za više slojeve, ali su vrlo brzo svi prihvatili ovaj običaj. Doseljenici iz Nemačke su ovaj običaj predstavili na tlu Amerike, a Azija je za novogodišnju jelku saznala od misionara.

Međutim, postoje brojne teorije o tome od kog običaja kićenje jelke zapravo vodi poreklo. Najčešće se vezuje za simbolizam drveća u obredima pre pojave hrišćanstva, posebno za priču o Donarovom hrastu, stablu koje je drevno germansko pleme Hata smatralo svetim.

Po legendi, hrišćanski misionar Bonifacije, koji je kasnije proglašen svecem, posekao je 723. ili 724. godine jedno od ovih stabala, kako bi paganima pokazao superiornost hrišćanstva nad njihovom religijom – izostanak reakcije paganskih bogova trebalo je da pokaže paganima da treba da odbace svoju religiju i prihvate hrišćanstvo. On je u tome i uspeo i trenutak opisan ovom legendom obično se smatra ključnim za pokrštavanje Germana.

Obožavanje drveća bilo je veoma često među evropskim paganima i uglavnom je preživelo njihovo prihvatanje nove religije.