Neverovatno otkriće NASA: "Mesec nije..." VIDEO

Tokom prethodnih svemirskih misija naučnici su otkrili tragove molekula vode i hidroksila (OH), koji je sastavni deo vode, na Mesečevoj površini.

Do sada su se razmatrale različite teorije o poreklu te vode.

Na primer, stručnjaci su sumnjali na vulkansku aktivnost, isparavanje iz unutrašnjosti regolita kao i na udare mikrometeorita. Međutim, nova studija naglašava drugačiji mehanizam: neprestani udari Sunčevog vetra.

• Naučnici na korak do otkrivanja tajne dugovečnosti?
• Prvi put u istoriji snimljen zvuk ubica: Smatrane su tihim predatorima sve do sada VIDEO
• Razoran asteroid će ipak udariti? FOTO/VIDEO

 

Minijaturni akcelerator

Sunčev vetar sastoji se od nabijenih čestica koje putuju brzinom većom od 1,6 miliona km/h. Zemlja je od tih čestica zaštićena snažnim magnetskim poljem, ali Mesec ima vrlo slabo i neujednačeno magnetsko polje, zbog čega su njegove površinske stene i prašina izloženi bombardovanju protonima iz Sunčevog vetra.

Budući da je voda kombinacija atoma kiseonika i vodonika, a Mesečev regolit sadrži obilje kiseonika, naučnici su pretpostavili da protoni iz Sunčevog vetra (vodonik bez elektrona) mogu u interakciji sa regolitskim materijalom da stvore molekule vode.

Kako bi testirali tu teoriju, istraživači su koristili uzorke Mesečevog tla koje su 1972. prikupili astronauti misije Apollo 17.

U laboratoriji su izgradili minijaturni akcelerator čestica i u vakuumskim uslovima bombardovali uzorke "imitiranim" Sunčevim vetrom.

Time su simulirali delovanje Sunčevih čestica tokom razdoblja od 80.000 godina. Rezultati su pokazali hemijske promene koje upućuju na pojavu vode – koja pre eksperimenta nije bila prisutna.

Ključna saznanja

"Uz samo Mesečevo tlo i osnovni sastojak sa Sunca, koje neprestano izbacuje vodonik, postoji mogućnost stvaranja vode", tvrdi Li Hsia Jeo, planetarna naučnica iz NASA-in centra Goddard i glavna autorka studije.

NASA navodi i kako se prisutnost vode na Mesecu menja tokom dana – topliji delovi površine otpuštaju vodu u obliku pare, dok je hladniji delovi zadržavaju. Ta dnevna ciklična pojava upućuje na to da Sunčev vetar kontinuirano nadomešta izgubljenu vodu, što ne bi bio slučaj da su mikrometeoriti glavni izvor.

Ova saznanja ključna su za buduće misije sa ljudskom posadom jer bi voda na južnom polu Meseca mogla postati vredan resurs. 

Osim toga, istraživanje pomaže u razumevanju uticaja Sunčevog vetra na druga nebeska tela koja nemaju atmosferu ni magnetsko polje, što je važno za proučavanje hemijskih procesa u svemiru i mogućih izvora vode, koja je temelj života.