Ispod naslaga šuta u porti Petrove crkve krije se - srednji vek

Iskopavanjima u porti jedne od najstarijih crkava na Balkanu, ispod naslaga šuta i drugog materijala, stiglo se do nivoa srednjeg veka, rekao je arheolog Muzeja Ras Vladan Vidosavljević.

"U ovoj fazi smo otkrili ostatke jednog objekta, uhvatili smo njegove gabarite, ali ne možemo precizno reći kada je izgrađen, kao ni kada je građevina prestala da postoji sve dok ne obradimo pokretan arheološki materijal. Otkrili smo i dvadesetak grobova, jer se porta tokom vremena koristila kao groblje", kaže Vidosavljević.

Takođe, pronađena je i nadgrobna ploča nepoznatog igumana manastira Studenica sa početka 19. veka, kao i drugi arheološki materijal.

"Pronašli smo keramiku, kao i osmanske i novčiće kovane u Austro-ugarskoj monarhiji iz 16. i 17. veka. Probušeni su, što znači da su duže bili korišćeni. Uzimamo i uzorke zemlje kako bismo saznali da li su postojale neke specifične biljke ili žitarice koje su korišćene u ishrani u srednjem veku", rekao je predstavnik Instituta za arheologiju iz Beograda Uglješa Vojvodić.

Zaštitna arheološka istraživanja u porti Petrove crkve vrše se pre moguće izgradnje drugih objekata, ali i čišćenja terena od šuta koji je nagomilan prilikom obnove te bogomolje u 18. i 19. veku.

Inače, ovo je četvrta faza arheoloških ispitivanja porte Petrove crkve, a prva koju samostalno izvodi ta ustanova.

"Ovo je samo jedan u nizu značajnih projekata koje realizujemo i dokaz da imamo stručne ljude, ali i da imamo podršku drugih institucija za ovako ozbiljne radove i istraživanja", kaže direktor Muzeja Ras Fuad Baćićanin.

Prethodna istraživanja sproveli su Narodni muzej (1956–1962), Arhitektonski fakultet iz Beograda (1984-1988) i Zavod za zaštitu spomenika iz Kraljeva 2004. godine, a prema rečima Baćićanina, svi najznačajniji artefakti pronađeni prilikom tih iskopavanja odneti su u muzeje van Novog Pazara.

Crkva Svetih apostola Petra i Pavla, u narodu poznata kao Petrova crkva, je najstariji spomenik crkvene arhitekture u Srbiji i bila je sedište raške episkopije.

Pretpostavlja se da potiče iz 8. veka, ali je moguće da je i starijeg datuma, u njoj je po pravoslavnim običajima kršten Stefan Nemanja, a u njoj se i zamonašio.