Centar grada leži na starim grobljima

U centralnom delu grada gotovo da nema mesta na kome se nekada nisu nalazila groblja. Groblja nekadašnjih Beograđana prostirala su se od Kalemegdana duž centralnih delova grada, navodi Tanjug citirajući delove knjige „Beograd ispod Beograda”, autora novinara i publiciste Zorana Nikolića i dr Vidoja Golubovića.

Jedna od rimskih nekropola, stara oko dva milenijuma, bila je u ulici Tadeuša Košćuška, a znatno veća prostirala se od sadašnjeg Trga Republike duž padina Dorćola, preciziraju u Zavodu za zaštitu spomenika kulture grada Beograda.

Rimski grobovi u Beogradu nalazili su se u blizini sadašnjih Knez Mihailove i Vasine ulice, na delu gde se Terazijski tunel završava kod Nušićeve ulice i paralelno sa Bulevarom kralja Aleksandra do Malog Mokrog Luga. Najviše rimskih grobova bilo je uz sam Bulevar, a naročito na delu od Doma Narodne skupštine do Pravnog fakulteta.

Zabranom sahranjivanja u crkvama i oko njih, u drugoj polovini 18. veka, nastala su posebna groblja uz velike gradove. Prvo srpsko groblje u Beogradu, o kome postoje tačni podaci, nalazilo se na prostoru koji sada obuhvata donji deo Kosmajske i Brankove ulice, u Savamali. Godine 1828, zbog nedostatka prostora i urbanističkih planova, groblje je, po odluci kneza Miloša Obrenovića, izmešteno „daleko van varoši” na Tašmajdan.

Na tašmajdanskom šetalištu tako je nastalo internacionalno groblje, jer su pored Srba tu sahranjivani i Mađari, Nemci, Grci, Italijani i Francuzi. Na osnovu posebne naredbe, sahranjivanje na Tašmajdanu okončano je 1901. godine, a preseljenje na Novo groblje zvanično je završeno 1927. godine. Novo groblje osnovano je 1886. godine i već pred Prvi svetski rat bilo je nedovoljno za potrebe grada.

U 19. veku nastala su i Topčidersko, Zemunsko, Banjičko i Staro Bežanijsko, a od 1939. godine postoji i Centralno groblje. Poslednjih godina na teritoriji grada otvorena su i četiri nova groblja.