Ovo je bila najjača solarna oluja u istoriji, a sada su otkriveni i novi iznenađujući detalji

Početkom septembra 1859. Zemljinu atmosferu pogodila je ogromna solarna baklja i izbačaj koronalne mase. Oluja je uni&scaron;tila telegrafske mreže u SAD-u, neke radnike udarila je struja, a polarna svetlost bila je vidljiva sve do Srednje Amerike.Da se tako ne&scaron;to dogodi danas, do&scaron;lo bi do katastrofalnih posledica u praktičnom smislu jer bi oluja onesposobila satelite, komunikacijske sisteme i električne mreže, pi&scaron;e New Scientist.Jako redak događajVećina onog &scaron;to znamo o Karingtonovom događaju proizlazi iz opisa tada&scaron;njih astronoma, poput Engleza Ričarda Karingtona, ili magnetskih snimaka iz opservatorijuma u Indiji. Međutim, ni jedan od ovih izve&scaron;taja ne sadrži detaljne informacije koje bi mogle da ukažu na tačan magnetski intenzitet oluje, tako da je do sada bilo te&scaron;ko precizno odrediti jačinu događaja i uporediti ga s onima iz savremene istorije. Stoga su Kiaran Began iz Britanskog geolo&scaron;kog instituta i njegove kolege digitalizovali snimke na papiru Zemljinog magnetnog polja tokom Karingtonovog događaja snimljene iz dva opservatorijuma u Londonu, u Kevu i Grinviču. Intenzitet i brzina promene u magnetnom polju tokom oluje ukazali su na to da se radilo oluji koja se događa u najmanju ruku jednom u 100 ili čak jednom u 1000 godina.&quot;Brzina promene intenziteta magnetnog polja iznosila je najmanje 500 nanotesli po minuti, &scaron;to je poprilično u skladu s onim &scaron;to su sugerisali izvorni dokumenti iz 1861. godine. To dokazuje da je Karingtonova oluja bila ekstreman događaj&quot;, rekao je Began.&quot;Odnosno, radilo se o dvostruko jačoj solarnoj oluji nego &scaron;to se očekuje za onu koja se dogodi jednom u sto godina, a koja iznosi oko 350 nanotesli&quot;, dodao je.Istraživanje s konkretnim podacimaNaučnici su takođe prona&scaron;li očitanja jo&scaron; jedne geomagnetske oluje, koja se dogodila nekoliko dana pre Karingtonovog događaja, a koja je mogla da pridonese ekstremnoj prirodi potonje. Naime, prethodna oluja je možda odnela deo solarnog vetra (plazmu protona i elektrona) nakon čega je sledeći izbačaj koronalne mase imao &quot;či&scaron;ći put&quot; prema Zemlji. &quot;Ovo potvrđuje da se radilo o stvarno ekstremnom događaju. Znali smo da se Karingtonov događaj de&scaron;ava jednom u sto godina, ali to je sve bilo rekla-kazala. Zato je dobro da imamo istraživanje s konkretnim podacima koji to potvrđuju&quot;, rekao je astrofizičar Ravindra Desai sa Univerziteta Varvik u Velikoj Britaniji.

Ovo je bila najjača solarna oluja u istoriji, a sada su otkriveni i novi iznenađujući detalji

0 Komentari