Završavaju se prijemni ispiti za buduće brucoše UB

I ovi prijemni ispiti i predložena nacionalna matura su sramota za ovu državu koja ionako ima nizak natalitet, stalno slušamo žalopojke kako nam je potrebno da se rađa maltene duplo više dece, a svake godine masa dece ostaje ispod crte za vrtić, ispod crte za željenu srednju školu, ispod crte za željeni fakultet.

Niko se ovde nikad nije bavio decom koja iz raznoraznih razloga omanu na prijemnom (psihička blokada, glavobolja, temperatura), i praktično više nemaju šansu za željeni fakultet osim da čekaju sledeću godinu. Ali, kako bi onda neki pravili biznis sa spremanjem za prijemni!?


Zašto se lepo ne ugledamo na amere, kod kojih SVI srednjoškolci rade ISTI test (SAT ili njegovu alternativu, koja je praktično suštinski ista), ali do SEDAM puta godišnje, po ceni od oko 50 dolara po polaganju. Ako krenu od upisa 3. godine srednje škole da spremaju i polažu taj test, mogu ga polagati više od 10 puta do kraja srednje škole, a za univerzitet im se računaju najbolji delovi sa svih polaganja.

Dakle, nema šanse da neko dete zbog treme ili nečeg drugog podbaci, jer ne zavisi sve od jednog jedinog polaganja, pa se iz tolikog broja polaganja mora dobiti rezultat realno stečenog znanja u školi.

A u Srbiji, 4 godine srednje škole sa 10, 12 ili 17 predmeta, svake sedmice po 2-3 odgovaranja, kontrolna ili pismeni, i onda prosek svih tih ocena utiče 40% na rang listu, a sa 60% test iz jednog predmeta koji često oni koji ga sastavljaju ne bi uradili za više od 50%!

I ovi prijemni ispiti i predložena nacionalna matura su sramota za ovu državu koja ionako ima nizak natalitet, stalno slušamo žalopojke kako nam je potrebno da se rađa maltene duplo više dece, a svake godine masa dece ostaje ispod crte za vrtić, ispod crte za željenu srednju školu, ispod crte za željeni fakultet.

Niko se ovde nikad nije bavio decom koja iz raznoraznih razloga omanu na prijemnom (psihička blokada, glavobolja, temperatura), i praktično više nemaju šansu za željeni fakultet osim da čekaju sledeću godinu. Ali, kako bi onda neki pravili biznis sa spremanjem za prijemni!?


Zašto se lepo ne ugledamo na amere, kod kojih SVI srednjoškolci rade ISTI test (SAT ili njegovu alternativu, koja je praktično suštinski ista), ali do SEDAM puta godišnje, po ceni od oko 50 dolara po polaganju. Ako krenu od upisa 3. godine srednje škole da spremaju i polažu taj test, mogu ga polagati više od 10 puta do kraja srednje škole, a za univerzitet im se računaju najbolji delovi sa svih polaganja.

Dakle, nema šanse da neko dete zbog treme ili nečeg drugog podbaci, jer ne zavisi sve od jednog jedinog polaganja, pa se iz tolikog broja polaganja mora dobiti rezultat realno stečenog znanja u školi.

A u Srbiji, 4 godine srednje škole sa 10, 12 ili 17 predmeta, svake sedmice po 2-3 odgovaranja, kontrolna ili pismeni, i onda prosek svih tih ocena utiče 40% na rang listu, a sa 60% test iz jednog predmeta koji često oni koji ga sastavljaju ne bi uradili za više od 50%!