Krivične prijave protiv 45 osoba

Vuk Drašković, predsjednik Srpskog pokreta obnove, lakše je ranjen u četvrtak 15. juna 2000. godine oko 23.45,časova kada je atentator pucao kroz otvoren prozor njegove kuće u Budvi, saopštilo je tada Ministarstvo unutrašnjih poslova Crne Gore.
Vuk Drašković je te večeri otpustio pratioca koga mu je crnogorska policija dodijelila. Atentatori su se prikrali iza kuće i sa dosta dobre pozicije ispalili na Drašovića osam metaka iz pištolja "bereta" kalibra 7,65 mm s prigušivačem. Drašković kaže da je sjedio i gledao televiziju u sobi, okrenut leđima prozoru, kada ga je "nešto opeklo po lijevom uhu". Bacio se, kaže, na pod i čuo još nekoliko hitaca. Jedan projektil ogrebao ga je po desnoj strani glave. Atentator je zatim pobegao.
Vuk je imao sreće - dva okrznuća po glavi sa udaljenosti od šest-sedam metara ukazuju na spretnu ruku, a život su mu spasli milimetri.
Policija je opkolila Budvu i postavila kontrole na sve puteve i granične prelaze. Iste noći i sjutradan, u petak, slobode je lišen izvjestan broj lica, da bi dva ostala u pritvoru, a za četiri lica raspisana je potjernica pod sumnjom da su izvršila krivično djelo ubistva u pokušaju i za pomaganje. Oružje je pronađeno i odgovara čaurama i projektilima sa lica mjesta. Serijski broj je izbrušen, ali ima načina da se rekonstruiše. Teorijski se po serijskom broju oružja može rekonstruisati njegova "biografija" i doći do dragocjenih dokaza. Problem je što takvih pištolja ima mnogo. A prigušivač se može ugraditi na većinu modela bez mnogo teškoća.
Crnogorska policija saopštila je ko su atentatori na Vuka Drašovića, ali ne i imena naručilaca.
Pet dana poslije neuspjelog atentata na Vuka Drašovića, lidera SPO-a, crnogorski MUP objavio je, u utorak, 20. juna, u večernjem dnevniku državne televizije imena osumnjičenih za pokušaj ubistva predsjednika Srpskog pokreta obnove. Krivične prijave podnijete su protiv šest lica, od kojih su dvojica uhapšena, a četvorica su bila u bjekstvu.
U policijskom saopštenju navodi se da su krivične prijave podnijete protiv Vladimira Jovanovića, zvanog Japanac, rođenog 31. januara 1968. godine u Beogradu, sa stanom u Ulici Narodnih heroja broj 8, Dušana Spasojevića, rođenog 16. jula 1968. godine u Medveđi, sa stanom u Ulici Partizanske vode broj 4 u Zemunu, Ivana Lovrića, rođenog 23. decembra 1974. godine u Beogradu, nastanjenog u Ulici Omladinsko šetalište broj 6 i njegovog brata Milana Lovrića, rođen 3. novembra 1981. godine u Beogradu, nastanjenog na istoj adresi. Crnogorska policija je podnijela krivičnu prijavu i protiv dvije osobe čiji identitet do sada nije utvrđen.
MUP Crne Gore je saopštio da su braća Lovrić, uz krivičnu prijavu, privedena istražnom sudiji Višeg suda u Podgorici, a da je MUP-u Srbije upućen zahtjev za pronalaženje i lišavanje slobode Vladimira Jovanovića i Dušana Spasojevića, kao i za identifikaciju dvojice nepoznatih lica. Svi su osumnjičeni da su 15. juna uveče, u Budvi, pokušali da ubiju Vuka Draškovića.
Braća Lovrić u utorak su, poslije saslušavanja u Višem sudu u Podgorici, prebačeni u Kazneno-popravni dom u Spužu, kod Podgorice.
I to je skoro sve što se, zvanično, moglo saznati o atentatorima na Vuka Draškovića. Crnogorska policija je, kako je i obećala, doduše uz kašnjenje od tri dana, objavila imena osumnjičenih i uhapšenih, ali nije otkrila ni političke niti bilo kakve druge motive atentata u Budvi. Naime, sama imena mogućih počinilaca pokušaja Drašovićevog ubistva javnosti, praktično, ne govore ništa, a posebno ne otkrivaju ko je naručilac, što je tada drugi čovek crnogorske policije Vuk Bošković najavio da će objelodaniti. Ostaje varijanta da je Vuk Bošković u svom pokušaju da objelodani sve ono što se događalo u Budvi i onemogućen, jer je, nakon policijske istrage, sve krenulo u drugom pravcu.
Kada je istraga trebalo da da konačne rezultate, državni tužilac Crne Gore Božidar Vukčević tražio je izuzeće istražnog sudije Svetlane Vujanović, navodeći da to čini zbog poštovanja i maksimalne zaštite prava okrivljenih. On je obrazložio svoju odluku činjenicom da je suprug sudije Vujanović, tadašnji crnogorski premijer Filip Vujanović, posjetio Vuka Draškovića u Budvi nakon atentata. Sudija Vujanović se protivila ovom zahtjevu, ali uzalud, pa je predsjednik Višeg suda u Podgorici Milan Radović donio odluku o izuzeću. Slučaj je preuzeo sudija Zoran Živković, koji je, "usljed nedostatka dokaza", odustao od daljeg gonjenja, pa su, kako se kasnije ispostavilo, vođe "zemunskog klana" bile slobodni građani, koji su mogli da rade i planiraju sve, pa čak i ubistvo premijera Srbije Zorana Đinđića.
Mnogi su već tada bili skloni da izuzeće Vujanovićeve povežu sa činjenicom da su atentatori "žestoki momci", koji su zadužili mnoge, a da je ona "čovjek od riječi", i ne bi dozvolila da se lako izvuku. Vrijeme je pokazalo da su bili u pravu.

Vuk Drašković, predsjednik Srpskog pokreta obnove, lakše je ranjen u četvrtak 15. juna 2000. godine oko 23.45,časova kada je atentator pucao kroz otvoren prozor njegove kuće u Budvi, saopštilo je tada Ministarstvo unutrašnjih poslova Crne Gore.
Vuk Drašković je te večeri otpustio pratioca koga mu je crnogorska policija dodijelila. Atentatori su se prikrali iza kuće i sa dosta dobre pozicije ispalili na Drašovića osam metaka iz pištolja "bereta" kalibra 7,65 mm s prigušivačem. Drašković kaže da je sjedio i gledao televiziju u sobi, okrenut leđima prozoru, kada ga je "nešto opeklo po lijevom uhu". Bacio se, kaže, na pod i čuo još nekoliko hitaca. Jedan projektil ogrebao ga je po desnoj strani glave. Atentator je zatim pobegao.
Vuk je imao sreće - dva okrznuća po glavi sa udaljenosti od šest-sedam metara ukazuju na spretnu ruku, a život su mu spasli milimetri.
Policija je opkolila Budvu i postavila kontrole na sve puteve i granične prelaze. Iste noći i sjutradan, u petak, slobode je lišen izvjestan broj lica, da bi dva ostala u pritvoru, a za četiri lica raspisana je potjernica pod sumnjom da su izvršila krivično djelo ubistva u pokušaju i za pomaganje. Oružje je pronađeno i odgovara čaurama i projektilima sa lica mjesta. Serijski broj je izbrušen, ali ima načina da se rekonstruiše. Teorijski se po serijskom broju oružja može rekonstruisati njegova "biografija" i doći do dragocjenih dokaza. Problem je što takvih pištolja ima mnogo. A prigušivač se može ugraditi na većinu modela bez mnogo teškoća.
Crnogorska policija saopštila je ko su atentatori na Vuka Drašovića, ali ne i imena naručilaca.
Pet dana poslije neuspjelog atentata na Vuka Drašovića, lidera SPO-a, crnogorski MUP objavio je, u utorak, 20. juna, u večernjem dnevniku državne televizije imena osumnjičenih za pokušaj ubistva predsjednika Srpskog pokreta obnove. Krivične prijave podnijete su protiv šest lica, od kojih su dvojica uhapšena, a četvorica su bila u bjekstvu.
U policijskom saopštenju navodi se da su krivične prijave podnijete protiv Vladimira Jovanovića, zvanog Japanac, rođenog 31. januara 1968. godine u Beogradu, sa stanom u Ulici Narodnih heroja broj 8, Dušana Spasojevića, rođenog 16. jula 1968. godine u Medveđi, sa stanom u Ulici Partizanske vode broj 4 u Zemunu, Ivana Lovrića, rođenog 23. decembra 1974. godine u Beogradu, nastanjenog u Ulici Omladinsko šetalište broj 6 i njegovog brata Milana Lovrića, rođen 3. novembra 1981. godine u Beogradu, nastanjenog na istoj adresi. Crnogorska policija je podnijela krivičnu prijavu i protiv dvije osobe čiji identitet do sada nije utvrđen.
MUP Crne Gore je saopštio da su braća Lovrić, uz krivičnu prijavu, privedena istražnom sudiji Višeg suda u Podgorici, a da je MUP-u Srbije upućen zahtjev za pronalaženje i lišavanje slobode Vladimira Jovanovića i Dušana Spasojevića, kao i za identifikaciju dvojice nepoznatih lica. Svi su osumnjičeni da su 15. juna uveče, u Budvi, pokušali da ubiju Vuka Draškovića.
Braća Lovrić u utorak su, poslije saslušavanja u Višem sudu u Podgorici, prebačeni u Kazneno-popravni dom u Spužu, kod Podgorice.
I to je skoro sve što se, zvanično, moglo saznati o atentatorima na Vuka Draškovića. Crnogorska policija je, kako je i obećala, doduše uz kašnjenje od tri dana, objavila imena osumnjičenih i uhapšenih, ali nije otkrila ni političke niti bilo kakve druge motive atentata u Budvi. Naime, sama imena mogućih počinilaca pokušaja Drašovićevog ubistva javnosti, praktično, ne govore ništa, a posebno ne otkrivaju ko je naručilac, što je tada drugi čovek crnogorske policije Vuk Bošković najavio da će objelodaniti. Ostaje varijanta da je Vuk Bošković u svom pokušaju da objelodani sve ono što se događalo u Budvi i onemogućen, jer je, nakon policijske istrage, sve krenulo u drugom pravcu.
Kada je istraga trebalo da da konačne rezultate, državni tužilac Crne Gore Božidar Vukčević tražio je izuzeće istražnog sudije Svetlane Vujanović, navodeći da to čini zbog poštovanja i maksimalne zaštite prava okrivljenih. On je obrazložio svoju odluku činjenicom da je suprug sudije Vujanović, tadašnji crnogorski premijer Filip Vujanović, posjetio Vuka Draškovića u Budvi nakon atentata. Sudija Vujanović se protivila ovom zahtjevu, ali uzalud, pa je predsjednik Višeg suda u Podgorici Milan Radović donio odluku o izuzeću. Slučaj je preuzeo sudija Zoran Živković, koji je, "usljed nedostatka dokaza", odustao od daljeg gonjenja, pa su, kako se kasnije ispostavilo, vođe "zemunskog klana" bile slobodni građani, koji su mogli da rade i planiraju sve, pa čak i ubistvo premijera Srbije Zorana Đinđića.
Mnogi su već tada bili skloni da izuzeće Vujanovićeve povežu sa činjenicom da su atentatori "žestoki momci", koji su zadužili mnoge, a da je ona "čovjek od riječi", i ne bi dozvolila da se lako izvuku. Vrijeme je pokazalo da su bili u pravu.