Decenija bez velikog profesora

Nikolić je stručnjak čije su ideje, delo i vizija presudno uticali na razvoj najtrofejnijeg domaćeg sporta. Po delu i zaostavštini najveći medju pionirima naše košarke rođen je 28. oktobra 1924. godine u Sarajevu. Studirao je pravo i medicinu i bio predavač na Fakultetu za fizičku kulturu u Beogradu.

Igračke dane proveo je u beogradskim klubovima Partizanu, Crvenoj zvezdi i OKK Beogradu, kao i Železničaru iz Čačka. Profesionalnu karijeru okončao je u 27. godini.

Nakon završetka igračke karijere prihvatio se posla u reprezentaciji Jugoslavije, u to vreme sasvim prosečnoj evropskoj selekciji, koja se na velikim takmičenjima nikako nije mogla podičiti vrednijim uspesima.

Poslovično uporan, prepun novih ideja i želje za stalnim stručnim usavršavanjem, Nikolić je postavio temelje neverovatnom razvoju jugoslovenske košarke koja je, zahvaljujići u prvom redu njemu, a potom i nastavljačima njegovog dela, sa margine zbivanja u "magičnoj igri" dospela u sam centar.

Za 15 godina koliko je proveo na klupi državnog tima "plavih" selekcija naše zemlje je po ugledu i autoritetu u svetu košarke dostigla nivo do tada neprikosnovenih giganata svetske klase - SAD-a i SSSR-a.

Prve dve medalje, srebrne, jugoslovenska reprezentacija osvojila je sa Nikolićem na čelu - 1961. na Evropskom prvenstvu u Beogradu i dve godine kasnije na šampionatu sveta u Rio de Ženeiru.

Bio je to početak uzleta naše košarke na medjunarodnoj sceni, čiji je prvi krug trijumfalno okončao Nikolić osvajanjem titula evropskog i svetskog prvaka 1977. u Liježu i 1978. godine u Manili.

Pored čitave plejade vrhunskih asova svetske klase koja je stasavala pod patronatom čuvenog Profesora, Nikolića je od drugih velikih stručnjaka izdvajao predani rad na podizanju i usavršavanju trenerske škole u tek stasaloj planetarnoj velesili.

Imena Željka Obradovića, Bogdana Tanjevića i Božidara Maljkovića, kao i broj najsjajnijih trofeja koje su pomenuti treneri osvajali širom Evrope pokazuju plodove upornog rada profesora Nikolića, dok večna zahvalnost koju nekadašnjem učitelju u svakoj prilici ističe italijanski strateg Etore Mesina na najbolji način govori o uspešnosti jugoslovenskog modela košarkaške struke, koji je sa uspehom izvožen van granica tadašnje domovine.

Gde je kao selektor stao Nikolić, produžili su njegovi nastavljači obogativši sjajan niz rezultata na velikim takmičenjima čak i nakon raspada zajedničke države.

Na klupskom planu najveće uspehe postigao je sa italijanskom Injisom iz Varezea, timom koji je 70-tih godina prošlog veka dominirao u evropskim takmičenjima osvojivši tri titule prvaka Starog kontinenta.

Završni pečat izuzetno bogatoj karijeri Nikolić je udario 1992. godine kao stručni savetnik u ambicioznom beogradskom Partizanu, koji se te sezone u Istanbulu popeo na krov Evrope.

Brojna priznanja za doprinos razvoju evropske i svetske košarke Nikolić je dobio i od najznačajnijih košarkaških institucija. Međunarodna košarkaška federacija (FIBA) dodelila mu je 1995. Orden časti, dok je 1998. izabran u Kuću slavnih u Springfildu. Devet godina kasnije posthumno je uvršten je u Kuću slavnih FIBA u španskom gradu Alkobendasu.

Igračka karijera:

Partizan (1945-1946)
Crvena zvezda (1947-1949)
Železničar Čačak (1949-1950)
BSK Beograd (1950-1951)

Osvojene titule:

prvak Jugoslavije 1947, 1948. i 1949. godine sa Crvenom zvezdom

Trenerska karijera, reprezentacija:

selektor reprezentacije Jugoslavije od 1951. do 1965. i od 1976. do 1978. godine

Klubovi:

Partizan (1959-1960)
OKK Beograd (1961-1963. i 1967-1968)
Patrarka Padova, Italija (1964-1967)
Injis Vareze, Italija (1969-1973)
Crvena zvezda (1973-1974)
Fortitudo Bolonja, Italija (1974-1976)
Borac Čačak (1978-1980)
Virtus Bolonja, Italija (1980-1982)
Karera Venecija, Italija (1982-1983)
Skavolini Pezaro, Italija (1983-1984)
Udine, Italija (1984-1985)

Reprezentativni trofeji:

prvak sveta 1978. u Manili
vicešampion sveta 1963. u Rio de Žaneiru
šampion Evrope 1977. u Liježu
vicešampion Evrope u Beogradu 1961. i Moskvi 1965.
bronzana medalja na prvenstvu Evrope 1963. u Vroclavu

Klupski trofeji:

prvak Evrope sa Injisom iz Varezea 1970, 1972. i 1973.
pobednik evropskog Kupa pobednika kupova 1974. sa Crvenom zvezdom
pobednik Interkontinentalnog kupa 1970. i 1973. sa Injisom
prvak Jugoslavije 1963. sa OKK Beogradom
pobednik Kupa Jugoslavije 1962. sa OKK Beogradom
prvak Italije 1970, 1972. i 1973. sa Injisom
pobednik Kupa Italije 1970, 1971. i 1973. sa Injisom

Individualna priznanja:

1995. dobio Orden časti Medjunarodne košarkaške federacije (FIBA)
1998. izabran u košarkašku Kuću slavnih
2007. izabran u Kuću slavnih FIBA