Nemci na obe strane fronta u Siriji?

Na strani Kurda se bore i neki nemački građani, a turska vojska koristi tenkove nemačke proizvodnje, piše “Dojče vele”.

Operacija Maslinova grančica“ – ofanziva turske vojske na položaje kurdskih Jedinica narodne odbrane (YPG) u Siriji – sporna je iz više razloga, navodi DW.

S jedne strane, ona predstavlja akciju jedne države NATO o kojoj ona nije tražila saglasnost Alijanse, a kosi se i sa politikom SAD, najvažnijeg partnera u NATO, čiji su saveznici u borbi protiv terorističke Islamske države (ID) bili upravo Kurdi na severu Sirije.

Trenutno se najžešće borbe vode u regionu Afrina – gde Kurdi pružaju veoma žilav otpor. Jedno od mnogo spornih pitanja tiče se i korišćenja nemačkih tenkova u turskoj ofanzivi na Afrin.

Nemački vojnici na strani Turske

Reč je o tenkovima tipa Leopard 2 koje proizvodi velika fabrika oružja Kraus-Mafaj Vegman iz Minhena. Opozicija u Nemačkoj, pre svega stranka Levice, zbog toga žestoko negoduje. A zbog turske politike u Siriji, najpoznatija političarka te stranke Sara Vagenkneht zatražila je da se nemački vojnici povuku iz Turske. Njena stranačka koleginica Katja Kiping je izjavila da su „Rusija i NATO izdali Kurde“. Ona tvrdi da u „napadačkom ratu direktno učestvuju i nemački vojnici“ – reč je zapravo o pilotima i osoblju izviđačkih aviona tipa Avaks.

Na strani sirijskih Kurda, protiv Turske se bore i mnogi pripadnici vojske Sirijskih demokratskih snaga (SDF) koja je formirana potkraj 2015. godine. Kurdski borci iz YPG su za vreme rata protiv IS bili samo deo te vojske, u kojoj su i kurdsko-turkmenske jedinice „Kata ib Šams Aš-Šimal“, Armija revolucionara sunitskih Arapa „Džaiš at Tuvar“, plemenske paravojne formacije sunitskih Arapa „Kuvat as Sanadid“, brigada sunitskih pobunjenika „Ar Raka“, brigade „Al-Džazira“ i „Livaj 99 Mušat“, kao i „Asirsko-aramejski vojni savet Sirijaca“ (MFS).

Nemački borci na strani Kurda

U svim tim jedinicama je tokom rata protiv ID bilo i nemačkih državljana koji su kao dobrovoljci otišli na ratište, poput istomišljenika iz Velike Britanije ili SAD. Portparol SDF Redur Selil rekao je da je „deo stranih dobrovoljaca“, pa tako i Nemaca, otišao u Afrin, ali nije naveo tačan broj, osim da je taj broj dvocifren.

Tokom protekla dva dana su u više nemačkih gradova održane demonstracije Kurda koji traže da se turska ofanziva prekine. Mnogi demonstranti su nosili zastave PKK – Radničke partije Kurdistana – koja u Nemačkoj važi kao teroristička organizacija, a policija je te zastave zaplenila.

Nepoznata lica su u Minhenu razbila prozore i bojom isprskala zidove sedišta turskog islamskog udruženja Ditib, a na sličan način je napadnuta i džamija Ditiba u Lajpcigu.

Ditib je najveća islamska krovna organizacija u Nemačkoj. Zbog bliskosti sa turskom vladom, u Nemačkoj je na meti kritika, koje su postale najglasnije upravo sada, jer su poslednjih dana imami Ditiba održavali javne skupove na kojima su se molili za uspeh turske vojne ofanzive. Kritičari optužuju Ditib da je produžena ruka turskog predsednika Redžepa Tajipa Erdogana u Nemačkoj.

Mlako reagovanje Zapada

Reakcije SAD, EU i posebno zvaničnog Berlina su i dalje vrlo uzdržane. Visoki političari uglavnom pozivaju i Tursku i kurdske borce da se uzdrže od nasilja, a ti pozivi ne sadrže više od uobičajenih floskula o opasnostima od širenja sukoba.

„Stav“ zapadne politike je možda najbolje opisao ministar spoljnih poslova Velike Britanije Boris Džonson koji je rekao da je situacija na severu Sirije „vrlo teška“ i da su Kurdi bitno doprineli borbi protiv terorista ID, „ali, s druge strane, legitiman interes Turske da štiti svoje granice i svoju bezbednost“.