Hrvatska opsesija Srbima: Patološka mržnja kao jedini lepak za raspadajuće društvo

Tekst sa portala "Srpski ugao" prenosimo u celosti: 

"Ova bolesna, jednostrana fikcija nije slučajna – to je jedini način da hrvatska država održi nacionalno jedinstvo i skrene pažnju sa katastrofalnih unutrašnjih problema: masovnog iseljavanja mladih, korupcije koja guta državu i ekonomije koja tone uprkos EU milijardama.

Hrvatski političari redovno oživljavaju ratnu histeriju, optužujući Srbiju za sve svoje neuspehe, dok istovremeno mole srpske radnike da popune rupe u privredi i srpske turiste da napune budžet. Mediji u Zagrebu svakodnevno bljuju anti-srpski otrov, dok u Beogradu hrvatske teme jedva da dobiju fusnotu.

Posebno se ističe bolesna opsednutost predsednikom Aleksandrom Vučićem, Domagoja Margetića bivšeg političara, sada novinara poznatog po brojnim kontraverzama, dvaput osudjivanog od strane haškog tribunala. Fanatični anti-srpski aktivista koji danonoćno širi otrov po mrežama i medijima. Ovi krugovi ne propuštaju priliku da pružaju podršku domaćim izdajnicima i blokaderima, organizujući lažne 'radionice' i 'aktivističke skupove' pod maskom demokratije, a zapravo služeći kao platforma za destabilizaciju Srbije i promociju stranih interesa. Njihova servilnost prema svakom pokušaju rušenja stabilnosti u Beogradu otkriva pravo lice, nije reč o principima, već o plaćeničkoj mržnji koja se hrani iz istih centara koji finansiraju raspad srpskog društva.

Ova asimetrija je poražavajuća: Hrvatska ne može da definiše sebe bez Srbije kao večnog neprijatelja – bez tog fiksnog 'zla' raspala bi se u sopstvenim kontradikcijama, neuspesima i lažima.

Dok Srbi gledaju u budućnost, hrvatska država je zarobljena u ratovima, koristeći mržnju kao jeftin politički doping za društvo koje se raspada.

Pogled redakcije portala Srpski Ugao

Hrvatska opsesija Srbima je čista patološka zavisnost slabijeg od jačeg: bez 'srpske opasnosti'. Zagreb nema ni identitet ni opravdanje za sopstvene propasti. Dok Srbija ćuti i napreduje, hrvati vrište jer bez mržnje ne bi imali šta da ponude narodu koji beži iz zemlje. Ovo nije ponos, već sramotna slabost – društvo koje postoji samo kroz negaciju drugog, a ne kroz sopstvene uspehe. Nasuprot tome, Srbi su alfa narod bez kompleksa, samouvereni, otvoreni prema svetu, vole sve narode i sve primaju sa gostoprimstvom i dostojanstvom, ne trošeći energiju na večitu mržnju ili osvete. Ta snaga dolazi iz dubokog korena, ne treba nam tuđa senka da bismo znali ko smo i kuda idemo."