Osam decenija od ubistva kralja

Ubistvo kralja Aleksandra 9. oktobra 1934. u Marselju organizovala je grupa hrvatskih ustaša i pripadnika makedonske VMRO, uz podršku italijanskog fašističkog diktatora Benita Musolinija.

Hice u kralja ispalio je Vlado Georgijev Kerin, pripadnik VMRO-a, sa nadimkom Černozemski. U atentatu je ubijen i šef francuske diplomatije Luj Bartu.

Kralj Aleksandar I Karadordević rođen je 17. decembra 1888. godine na Cetinju, kao četvrto dete kneza Petra Karađordevića, budućeg kralja Srbije i Kraljevine SHS, i Zorke Petrović Njegoš. Školovao se u Ženevi, u Petrogradu, Rusiji i Beogradu.

Određen je za prestolonaslednika Srbije 27. marta 1909, posle odbijanja njegovog starijeg brata Djorđa da preuzme presto.

Pred Prvi svetski rat proglašen je za regenta Srbije, a od 1. decembra 1918, posle završetka rata i ujedinjenja, za regenta Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.

U Prvom svetskom ratu, kao regent, Aleksandar je bio i vrhovni komandant srpske vojske.

Posle smrti oca kralja Petra I 1921, proglasen je za "kralja ujedinitelja" Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.

Kralj Aleksandar imao je tri sina - Petra, Tomislava i Andreja.

Prema rečima istoričara, atentatom je najviše dobila politička frakcija koja je Jugoslaviju zamišljala kao labavu federaciju, ideja koja je svoju materijalizaciju doživela svega pet godina nakon smrti kralja kada je proglašena Banovina Hrvatska. O spoljnopolitičkim posledicama atentata, tvrde oni, možemo samo da spekulišemo, jer se u Evropi tog perioda isuviše toga značajnog dogodilo.