Stiže i knjiga "Montevideo, Bog te video!"

"Montevideo, Bog te video!" Vladimira Stankovića je publicistička priča o razvoju fudbala u Srbiji pre II svetskog rata, a time i jugoslovenskog. Jedinstvena priča o okolnostima pod kojima su srpski fudbaleri u jugoslovenskim dresovima 1930. godine učestvovali na svetskom prvenstvu u Urugvaju.

Ova knjiga oživljava legendarne igrače Mošu i Tirketa, prekookeansko putovanje brodom "Florida", senzacionalnu pobedu protiv Brazila, ali i jednu od najneverovatnijih sportskih nepravdi, i najzad oduševljenje Beograđana koji su dočekali svoje heroje.

Knjiga sadrži obilje faktogtrafskih podataka o klubovima, utakmicama, prvenstvima, rivalstvima... Mnoštvo informacija o tadašnjim tzv. politčkim i društvenim prilikama. Centralni toponim je kafana na Slaviji u kojoj se okupljaju novinari, ljubitelji fudbala, bivši igrači i funkcioneri koji pričaju o fudbalu i prilikama u zemlji uopšte.

Zanimljiv deo knjige čine citati iz tadašnje štampe. Naglas ih čitaju gosti kafane, citira ih sam pripovedač. Najzanimljivije je oživljavanje događaja na putu, tokom boravka u Montevideu, kada do izražaja dolazi autorovo iskustvo sportskog novinara koji prenosi utakmice, kao i opis dogodovština tokom povratka i svečanog dočeka. U knjizi se nalazi tridesetak crno-belih fotografija i skenova novinskih naslova i delova članaka.

Vladimir Stanković napisao je svedočanstvo o zaboravljenim događajima koji su legendarni podvig srpskih fudbalera učinili velikim jugoslovenskim fudbalskim uspehom, o entuzijazmu i istrajnosti, časti i odlučnosti, prijateljstvu i veri, o vremenu i okolnostima u kojima se fudbal igrao sa strašću prve ljubavi.

Autor ovog dela, Vladimir Stanković jedan je od onih malobrojnih srećnika koji su od rane mladosti znali šta će raditi u životu. Oduvek je tvrdio da će biti novinar, i to sportski. Posle decenije dopisničkog rada za zagrebački "Vjesnik", 1979. prelazi u "Borbu", na mesto urednika sportske rubrike, a kasnije u ovoj kući uređuje sportski nedeljnik "Tim" i osniva košarkaški mesečnik "Koš".

Godine 1992. odlazi u Španiju, u Barselonu, u kojoj živi i danas. Uz dopisnički rad za više srpskih medija ("Borba", "Naša borba", "Vreme", "Novosti", "Sport", "Blic", NIN, RTS...) aktivno sarađuje u nekoliko vodećih španskih novina. Dobitnik je više nagrada među kojima su i "Majska nagrada" Sportskog saveza Srbije (2011) i "Nagrada za životno delo" Udruženja sportskih novinara Srbije (2013).