Bor dobija novu topionicu

Dajem skracenu verziju teksta u dva komentara koji sam pripremio kao clan STINS-a 2005. godine:
1.2. ISTORIJSKI RAZVOJ PIROMETALURGIJE U BORU
Prva topionica koju su podigli Francuzi, imala je lonce za aglomeraciju, water-žaketne peći i konvertore. Finalni proizvod bio je blister bakar, koji je liven u kalupe. Plamena rafinacija u anodnim pećima i elektrolitička rafinacija, kapaciteta 12.000 tona katodnog bakra, pušteni su u rad 1938. Nisu postojali elektro-filteri za prečišćavanje gasa, već je gas prolazio kroz prošireni deo za odsedanje krupnije i specifički teže prašine i ispuštan je u dimnjak.

Nova topionica je startovala 1961. sa pet etažnih peći, jednom plamenom peći, konvertorima i anodnim pećima. Povremeno su radile i vater-žaketne peći za pretapanje hladnih materijala. Gas etažnih peći i konvertora je služio za dobijanje sumporne kiseline u novom Turm-sistemu u Fabrici sumporne kiseline. Proizvodili su H2SO4, uglavnom za potrebe Fabrike veštačkih djubriva u Prahovu. Iskorišćenje na sumporu kretalo se od 30-60%. Višak gasa iz reaktora i konvertora ispuštan je preko novog betonskog dimnjaka u atmosferu. Gas iz plamene peći je prolazio kroz apteik, kotao-utilizator, elektro-filter i odlazio u zidani dimnjak. Otpadna šljaka iz plamene peći, sa 0,5-0,6% bakra, vožena je u kupolama na haldu.
Boza Bogdanovic, Bor

Dajem skracenu verziju teksta u dva komentara koji sam pripremio kao clan STINS-a 2005. godine:
1.2. ISTORIJSKI RAZVOJ PIROMETALURGIJE U BORU
Prva topionica koju su podigli Francuzi, imala je lonce za aglomeraciju, water-žaketne peći i konvertore. Finalni proizvod bio je blister bakar, koji je liven u kalupe. Plamena rafinacija u anodnim pećima i elektrolitička rafinacija, kapaciteta 12.000 tona katodnog bakra, pušteni su u rad 1938. Nisu postojali elektro-filteri za prečišćavanje gasa, već je gas prolazio kroz prošireni deo za odsedanje krupnije i specifički teže prašine i ispuštan je u dimnjak.

Nova topionica je startovala 1961. sa pet etažnih peći, jednom plamenom peći, konvertorima i anodnim pećima. Povremeno su radile i vater-žaketne peći za pretapanje hladnih materijala. Gas etažnih peći i konvertora je služio za dobijanje sumporne kiseline u novom Turm-sistemu u Fabrici sumporne kiseline. Proizvodili su H2SO4, uglavnom za potrebe Fabrike veštačkih djubriva u Prahovu. Iskorišćenje na sumporu kretalo se od 30-60%. Višak gasa iz reaktora i konvertora ispuštan je preko novog betonskog dimnjaka u atmosferu. Gas iz plamene peći je prolazio kroz apteik, kotao-utilizator, elektro-filter i odlazio u zidani dimnjak. Otpadna šljaka iz plamene peći, sa 0,5-0,6% bakra, vožena je u kupolama na haldu.
Boza Bogdanovic, Bor