Ovde žive samo bogataši, ali ne smeju da odu

Selo Huaksi u Kini predstavlja pravu misteriju, ono je najbogatije mesto u Kini i za većinu građana te zemlje ono je svojevrsni komunistički raj, piše Express.hr

Najpoznatije po užasno visokom životnom standardu, to se mesto odvaja od ostatka Kine i za 55 godina pretvorilo se iz ruralnog zaseoka u pravi mali luksuz.

Ipak, kako su se obogatili i kako troše novac nisu informacije do kojih je lako doći - budući da je stanovnicima Huaksija zabranjeno razgovarati s medijima, retko i međusobno razgovaraju, a čak im je zabranjeno i da ga napuštaju - jer ako napuste selo gube sve što su ikada stekli i ostaju bez ičega.

Krajem pedesetih godina prošlog veka Huaksi je imalo samo oko 600 stanovnika, a procvat je omogućio Vu Renbao, nekadašnji sekretar Komunističke partije koji je razvio plan obogaćivanja, osnovao preko 12 firmi, podstakao rad sa sirovinama poput aluminijumom.

Huaksi koji se nalazi u provinciji Džiangsu poznato je i pod nazivom "Prvo selo pod nebom", a danas ima oko 2000 registrovanih stanovnika koji žive u identičnim vilama sagrađenim po uzoru na inostrane, ali i svi navodno imaju 250.000 dolara u banci. Simbol sela

U selu se nalazi čuveni Svetski park sa repilikama svih slavnih građevina iz sveta poput Kipa slobode, opere iz Sidneja, Kineskog zida, kao i nov neboder od 328 metara visine i 60 spratova. U neboderu je hotel sa 826 soba, a u njegovom prizemlju nalazi se kip bika napravljen od čistog zlata.

Damo vam novac, ali ga ne smete nositi van

Ipak, neki govore kako život u selu milionera nije sve tako bajno - moraju da rade sedam dana u nedelji, najčešće u industrijskom sektoru. Osim toga, i broj stanovnika je upitan - osim 2000 registrovanih koji su potomci porodica i iz prošlog veka, mnogo je doseljenika koji ne uživaju u luksuznim automobilima, platama i vilama. Njih je navodno na desetine hiljada - na svega jednom kilometru kvadratnom. Povlašćeni stanovnici sela takođe ne mogu napustiti selo, odnosno ako to učine - izgubiće sve bogatstvo i novac ne mogu poneti sa sobom, pa je pitanje koliko su zapravo lično oni bogati, a što pripada gradu. Kockanje kao i droga u selu su strogo zabranjeni, ne postoje klubovi, barovi...