Bogovi nisu ubijali životinje u "Vratima pakla", to je bio...

Naučnici su sada uspeli da otkriju tajnu koja se dugo krila iz "Vrata pakla", kako je nazivana pećina u Hijerapolisu, koji se nalazi nedaleko od mineralnih izvora Pamukale u današnjij Turskoj.

Neće nas ni malo iznenaditi što njihova saznanja upućuju na to da "Vrata pakla" nemaju baš ništa ni sa bogovima, ni sa podzemnim svetom. Studija objavljena u časopisu Archaeological and Anthropological Sciences otkriva da se pećina u Hijerapolisu, koja je ponovo otkirvena 2013. godine, leži iznad pukotine koja oslobađa gas.

Vulkanolog Hardi Fanc i njegov tim su koristili uređaj za analizu gasa ne bi li pokušali da dokuče kako su sveštenici, koji su vršili obrede u pećini, uspeli da prežive velike količine ugljen-dioksida kojima bi pećina, po logici stvari, treblo da bude ispunjena.

Zaključili su da su životinje umirale u pećini zbog toga što su manje rastom i, samim tim, bliže zemlji, pa su lakše podlegale dejstvu gasa. Ugljen-dioksid je teži od kiseonika, pa se u većoj koncentraciji zadržavao u donjim slojevima pećine. Ovo, međutim, nije sasvim zadovoljaviajući odgovor. Antički izvori opisuju da su sveštenici ponekada mora li da se bore za kiseonik dok bi vršili obrede, što su mogli da vide i posmatrači koji su obrede gledali izvan pećine, piše Newser.

Objašnjenje leži u tome da su sveštenici shvatali da je koncentracija gasa manja tokom dana, zbog uticaja Sunca i vetra. Zbog toga su obrede vršili pre prvog sumraka, pošto je smrt brže nastupala. Takođe, bili su dovoljno pametni da se tokom obreda popnu na stene u paćini, sa kojih bi "demonstrirali svoju nadmoć" nad žrtvama.

"Na visini, na kojoj su stene u pećini, mogli su da stoje 20 do 40 minuta bez ikakvih posledica. Da nije bilo stena, niko ne bi mogao da korči u 'Vrata pakla', a da se ne uguši", zaključio je Fanc.