Klinci koji su očarali svet – Pele, Prosinečki, Pogba...

“Pionir“ ove nagrade je Lukas Podolski koji je na Mundijalu u Nemačkoj dobio laskavo priznanje, a potom je FIFA 2009. na zvaničnom sajtu organizovala glasanje za najbolje mlade igrače za svaki turnir od 1958. do 2002. godine.

“FIFA Best Young Player award” dodeljuje se za igrače koji imaju 21 godinu ili manje, što znači da će na Mundijalu u Rusiji tu nagradu poneti fudbaleri koji su rođeni prvog januara 1997. godine ili kasnije.

Do sada je izabrano njih 15: Pele (1958), Florijan Albert (1962), Franc Bekenbauer (1966), Teofilo Kubiljas (1970), Vladislav Žmuda (1974), Antonio Kabrini (1978), Manuel Amoros (1982), Enzo Skifo (1986), Robert Prosinečki (1990), Mark Overmars (1994), Majkl Oven (1998), Lendon Donovan (2002), Lukas Podolski (2006), Tomas Miler (2010) i Pol Pogba (2014).

Do početka Mundijala ostalo je još 29 dana i sada je prava prilika da se podsetimo igrača koji su zablistali na najvećoj sceni kao veoma mladi i šta su kasnije postigli u karijerama.

Pele (1958) – Brazil

Davne 1958. godine u Švedskoj – sa samo 17 godina, sedam meseci i 23 dana – Pele je odigrao prvi meč na Mundijalu za Brazil.

Ovaj turnir vinuće mladog Brazilca među zvezde, pošto je kao tinejdžer očarao tadašnju fudbalsku javnost.

Po izboru navijača Pele je najbolji mladi igrač na Mundijalu u Švedskoj, a ono što će kasnije uraditi u karijeri svrstaće ga među najbolje ikada.

Brazilac je osvojio ukupno tri Svetska prvenstva (uključujući i ovaj u Švedskoj), a za nacionalni tim i Santos postigao je 1281 gol na 1363 meča – jednostavno “O Rei“, odnosno “Kralj“.

Florijan Albert (1962) – Mađarska

Florijan Albert starijim generacijama poznat je kao jedan od najboljih igrača šezdesetih i sedamdesetih godina prošlog veka. Mađarski napadač celu karijeru proveo je u Ferencvarošu za koji je odigrao 351 meč.

Kao veoma mlad predvodio je nacionalni tim do četvrtfinala na Mundijalu u Čileu, na kojem je sa samo 20 godina bio među najboljim strelcima.

Albert je bio u izabranom društvu pošto je sa četiri pogotka delio prvo mesto sa Garinčom, Vavom, Leonolom Sančesom, Valentinom Ivanovom i Draženom Jerkovićem.

Godine 1967. osvojio je nagradu za najboljeg igrača na svetu i biće upamćen kao jedan od najelegantnijih igrača svog vremena. Za Ferencvaroš je postigao 256 golova, dok se u listu strelaca kod Mađarske upisao 31 put.

Franc Bekenbauer (1966) – Zapadna Nemačka

Bez sumnje jedan od najboljih štopera svih vremena, poznat pod nadimkom “Der Kaiser“, odnosno “The Emperor“, tj. na srpskom car.

Ako je Gerd Miler bio “Bombarder“ u napadu, onda je Bekenbauer bio general koji je komandovao “bombardovanjem protivničkih mreža“.

Bekenbauer 1966. godine nije uspeo da osvoji Šampionat sa Zapadnom Nemačkom, ali je kao defanzivni igrač postigao čak četiri gola i kasnije je proglašen za najboljeg mladog igrača.

Najveći deo karijere proveo je za Bajern (1964-1977) i ostaće upamćen kao jedan od najboljih defanzivaca u istoriji fudbala. Godine 1998. izabran je u najbolji tim 20. veka, četiri godine kasnije uvršten je u “Drim tim“ Svetskog prvenstva, dok se 2004. našao na listi “FIFA 100 najboljih igrača koji su živi“.

Teofilo Kubiljas (1970) – Peru

Poznat pod nadimkom “Peruanski Pele“, Kubiljas je najbolji strelac u istoriji svoje zemlje.

Kubiljas je igrao poziciju odmah iza napadača, a na Mundijalu u Meksiku 1970. godine predvodio je Peru do osmine finala gde su poraženi od Brazila.

Teofilo je imao sjajnu 'kampanju' na ovom SP, pošto je bio treći strelac šampionata sa pet golova. Najveći deo karijere proveo je u Alijanc Limi, ekipa iz Perua, a tri sezone igrao je i za portugalski Porto.

U to vreme imao je odličnu karijeru, a Svetsko prvenstvo će ga pamtiti po tome što spada među samo trojicu igrača koji su uspeli da na dva različita Mundijala postignu pet ili više golova.

Vladislav Žmuda (1974) – Poljska

Legenda poljskog fudbala Vladislav Žmuda komandovao je igrom nacionalnog tima na Mundijalu u Zapadnoj Nemačkoj iako je imao samo 20 godina.

Poljska je ostvarila sjajan učinak na ovom Svetskom prvenstvu, pošto je pobedom nad Brazilom uspela da osvoji treće mesto.

Žmuda je za nacionalni tim odigrao 91 meč, učestvovao je na četiri Mundijala i upisao je čak 21 nastup na najprestižnijem sportskom takmičenju na svetu.

Karijeru je uglavnom proveo po istoku gde je nastupao za Motor Lublin, Varšavu, Slask Vroclav, dok je karijeru završio kao i većina igrača tog vremena – u Sjedinjenim Američkim Državama.

Antonio Kabrini (1978) – Italija

Čuveni levi bek Juventusa i reprezentacije Italije najbolji je mladi igrač SP u Argentini, a četiri godine kasnije biće član čuvene postave Italije koja je osvojila 'Boginju'.

Kabrini je ceo život proveo na Apeninima, nastupavši u karijeri za Kremoneze, Atalantu, Juventus i Bolonju.

Najveći trag ostavio je u “Staroj dami“ za koju je igrao 13 sezone i upisao 297 nastupa. Za nacionalni tim Italije odigrao je 73 meča i postigao je devet golova.

Kabrini je trenutno selektor ženske fudbalske reprezentacije “Azura“ i spada u retku grupu fudbalera koji su uspeli da osvoje sve UEFA trofeje.

Manuel Amoros (1982) – Francuska

Amoros je još jedan defanzivac koji je osvojio “FIFA Best Young Player award”. Tokom cele karijere pokrivao je poziciju desnog beka i za Francusku odigrao je 82 meča.

Na Mundijalu u Španiji 1982. godine Amoros je pomogao “Trikolorima“ da dođu do polufinala gde su posle penala poraženi od Zapadne Nemačke.

Tokom cele karijere igrao je u Francuskoj i to za Monako (287 mečeva), Marsej (124) i Lion (66), a 'kopačke o klin' okačio je u dresu Marseja sezone 1995/1996.

Zanimljivo, Amoros ima velikog udela u Zvezdinom osvajanju evropske titule, pošto je u finalu Kupa šampiona promašio jedini penal za Marsej. Trenutno je selektor fudbalske reprezentacije Benin, a prethodno je bio na čelu Komorskih ostrva.

Enzo Šifo (1986) – Belgija

Šifo je početkom osamdesetih godina prošlog veka bio jedan od najboljih mladih igrača Evrope, a na Mundijalu u Meksiku poneo je upravo taj epitet.

Ofanzivni vezni fudbaler pomogao je Belgiji da dođe do polufinala Šampionata gde su poraženi od Argentine sa 2:0, a potom su izgubili i u meču za treće mesto.

Šifo je debitova za Anderleht sa samo 17 godina i posle četiri godine prešao je u Inter kao velika nada. Međutim nije se snašao u Milanu, a potom su ga zadesile i povrede pa nikada nije dostigao pun potencijal.

Za Belgiju je odigrao 84 meča i postigao je 18 golova, dok je najviše nastupa u klupskoj karijeri ostvario za Anderleht i Monako. Karijera Enza Šifa trajala je 18 godina, a završio ju je u Šarloi sezone 2000/2001.

Robert Prosinečki (1990) – Jugoslavija

Popularni 'Žuti' odigrao je fenomenalan turnir u Italiji, a Jugosavija je doživela srceparajuć poraz u četvrtfinalu od tada aktuelnog šampiona sveta – reprezentacije Argentine.

Nekadašnja Jugoslavija poražena je na penale od Maradonine ekipe, a šuteve sa bele tačke promašili su Dragan Stojković, Dragoljub Brnović i Faruk Hadžibegić.

I pored toga, Prosinečki je izabran za najboljeg mladog igrača Šampionata i kasnije će ostvariti fenomenalnu karijeru.

Za Zvezdu je nastupao četiri sezone (1987/1991), potom je nosio dres Real Madrida, Ovijeda, Barselone, Sevilje, Dinamo Zagreba, Portsmuta... 'Žuti' je za Jugoslaviju odigrao 15 mečeva, dok je za Hrvatsku upisao 49 nastupa.

Mark Overmars (1994) – Holandija

Poznat po brzini i driblinzima Mark Overmars igrao je veoma uspešno za Holandiju za koju je nastupao 11 godina i za koju je odigrao 86 mečeva, a postigao 17 golova.

Na Mundijalu u Sjedinjenim Američkim Državama 1994. godine “Oranje“ je zaustavljeno u četvrtfinalu od Brazila, a 15 godina kasnije u izboru navijača Overmars je izabran za najboljeg mladog igrača turnira.

U tom periodu nastupao je za Ajaks (1992/1997), potom je branio boje Arsenala (1997/2000), dok je od 2000. do 2004. igrao za Barselonu.

Usled problema sa kolenom završio je karijeru 2004, međutim povratak je napravio sezone 2008/2009 kada je odigrao i poslednju sezonu za “Go Ahead Eagles“. Trenutno je direktor u Ajaksu.

Majkl Oven (1998) – Engleska

Majkl Oven imao je samo 18 godina kada je nastupao za “Gordon Albione“ na Mundijalu u Francuskoj 1998. godine. Englezi nisu mnogo dogurali, pošto su poraženi u osmini finala, ali je tinejdžer iz Čestera sve ostavio bez teksta.

Kada je bio zdrav, Oven je bio jedan od najboljih napadača na svetu i, nažalost, najbolje partije pružao je kao mlad u dresu Liverpula.

Kasnije je bio je član Realovih 'Glaktikosa', četiri sezone odigrao je za Njukasl, dok je poslednji “ozbiljan“ fudbal igrao u Mančester junajtedu kada je već bio dosta potrošen i uništen povredama.

Za Ovena nebo je bilo granica, ali usled povreda nikada nije uspeo da ispuni potencijal. Za Englesku odigrao je 89 mečeva i postigao je 40 golova.

Lendon Donovan (2002) – SAD

Lendon Donovan, legenda LA Galaksija, nije uspeo na tlu Evrope da ostvari veliki trag, iako je njegov potencijal bio očigledan.

Ofanzivni vezni igrač odigrao je odličan Mundijal 2002. godine i sa samo 20 godine uspeo je da vodi SAD do četvrtfinala gde su poraženi od Nemačke sa 1:0.

Međutim, nostalgija za domovinom uvek je bila problem za Donovana i slobodno se može reći da je on igrač na ovoj listi koji je najmanje uradio u daljem toku karijere. Za LA Galaksi odigrao je 253 meča, dok je imao i kratke avanture po Bajernu (10 mečeva) i Evertonu (17 mečeva).

Donovan jeste ikona fudbala u Sjedinjenim Američkim Državama, ali je njima 'soker' u petom planu. Za reprezentaciju odigrao je 157 mečeva i postigao je 57 golova.

Lukas Podolski (2006) – Nemačka

Kao da je juče bilo kada je 21-godišnji Podolski igrao fenomenalnu za nacionalni tim na Svetskom prvenstvu u Nemačkoj.

“Panceri“ pred domaćom publikom nisu uspeli da osvoje šampionat, međutim Podolski je odigrao sjajan turnir postigavši tri gola i proglašen je za najboljeg mladog igrača na turniru.

Da je Podolski u klubovima igrao kao u reprezentaciji, sada bismo verovano pričali o jednom od boljih napadača koje je svet video u poslednjih 20 godina. Ali, falilo je nešto Lukasu i realno je mogao više u klupskoj karijeri.

Kruna karijere mu je osvajanje Svetskog prvenstva 2014. godine i biće upamćen kao jedan od igrača koji su za nacionalni dres uvek igrali sa '200' odsto. Odigrao je 130 mečeva i postigao je čak 49 golova za Nemačku.

Tomas Miler (2010) – Nemačka

Tomas Miler – oličenje mukotrpnog rada i lojalnosti. Ceo život u Bajernu, ceo život u Nemačkoj, jedini fudbaler na svetu koji će u skorijem vremenu moći da obori rekord Miroslava Klosea po broju golova na Mundijalima.

Miler se na svetsku fudbalsku scenu probio na SP 2010. godine kada je sa samo 20 godina odigrao sjajan turnir za Nemačku, što mu je donelo nagradu za najboljeg mladog igrača na turniru.

Četiri godine kasnije uspeo je da osvoji Mundijal i da podjednako dobro nastupa za minhenski Bajern sa kojim je osvojio svaki mogući trofej na svetu.

Miler ima samo 28 godina, ovo će mu biti treći Mundijal i ukoliko ga budu zaobišle povrede lako bi mogao da nastupa i na Svetskom prvenstvu 2022. godine. Do sada je odigrao 90 mečeva i postigao 38 golova (deset na SP).

Pol Pogba (2014) – Mančester junajted

Po nekima najprecenjeniji igrač na svetu, a po nekima najbolji vezni fudbaler planete – ono što je sigurno, vreme Pola Pogbe tek dolazi.

Pre četiri godine izabran je za “FIFA Best Young Player”, a od tada uspeo je da osvoji četiri uzastopne Serije A i da igra finale Lige šampiona sa Juventusom 2015.

U Mančester junajted prešao je 2016. godine za 100 miliona evra i sa slavnim klubom uspeo je da osvoji Ligu Evrope prošle godine, dok Premijer liga izgleda još daleko.

Pogba ima samo 25 godina, polako ulazi u najzrelije godine i ukoliko nastavi sa mukotrpnim radom, narednih godina biće legitmni kandidat za najboljeg fudbalera sveta.

Petar Tadić (Šraf)