Vek od rođenja Branka Ćopića

Rođen je, prema službenim dokumentima, 1. januara 1915, ali prema nekim drugim podacima, 1914. godine. Njegovo rodno selo Hašani, danas je u opštini Krupa na Uni, Republika Srpska.

Lokalno predanje ali i sam Branko Ćopić tvrdili su da je, navodno, bio prvo dete u Podgrmečkom kraju koje je ime dobilo po velikom srpskom pesniku Branku Radičeviću. Mala opština Krupa na Uni je, uz podršku fondacije "Bašta sljezove boje“ osnovane u Novom Sadu i Zadužbine Branka Ćopića, koja je sastavni deo Srpske akademije nauka i umetnosti, rešila da se pristupi izgradnji Spomen-područja u Hašanima.

Predviđeno je da se u idućih deset godina u Hašanima, na površini od skoro 40 hektara, izgradi Sokak Branka Ćopića, kuće njegovih književnih junaka, kao i šest malih privrednih objekata.

Nosioci tog projekta ističu da je celog života svojim stvaralaštvom, pisac stremio povratku u zavičaj koji ga je obeležio. Rekonstruisana bronzana skulptura Ćopića, koja je za vreme rata u BiH znatno oštećena, je otkrivena pre osam godina ispred zgrade Narodne i univerzitetske biblioteke RS u Banjaluci, gradu u kojem je izvesno vreme pohađao učiteljsku školu.

Ćopić je nižu gimnaziju završio u Bihaću a učiteljsku školu je pohađao u Sarajevu, Banja Luci i Karlovcu. Filozofiju i pedagogiju diplomirao je u Beogradu 1940. godine.

Prvu književnu nagradu je dobio kao student, 1938. od Akademije sedam umetnosti za kratku priču, zatim Rakićevu nagradu iduće godine, potom nagradu Srpske kraljevske akademije 1940. godine. U to vreme objavljivao je kratke priče u beogradskoj "Politici".

Napad na Jugoslaviju 1941. godine, zatekao ga je na odsluženju vojnog roka u Mariboru, da bi se ubrzo potom u rodnoj Krajini u leto te 1941. priključio ustanicima partizanima. Relativno brzo postao je politički komesar, u isto vreme i dopisnik partizanskih listova banjalučkog "Glasa" i "Borbe". Pisao je skečeve, pozorišne predstave.

Posle rata bio je glavni urednik beogradskog dečjeg lista "Pionir", a potom profesionalni pisac. Njegoševu nagradu dobio je 1972. za antologijsku zbirku pripovedaka "Bašta sljezove boje".

Ćopić je tu knjigu objavio 1970. godine. Dobitnik je i Nagrade AVNOJ-a, a NIN-ovu nagradu za najbolji roman dobio je 1958. godine za roman "Ne tuguj, bronzana stražo".

Od 1968. godine bio je član SANU. Napustio je ovaj svet skokom sa Brankovog mosta u Beogradu 26. marta 1984. godine. Očigledno, pisanjem bajkovitih priča o detinjstvu i ratu branio je i samog sebe od stvarnosti u kojoj mu je bivalo sve tesnije i tamnije.

Ćopić je ostao upamćen kao autor izuzetne popularnosti, neobično plodan, sa, za naše prilike, neverovatnim tiražima. Pritom, njegova dela su prevedena i objavljena na više od 30 jezika širom sveta.