"Jedan: sto" u srpskom paviljonu

Između ostalog, problematizuje i različite aspekte odnosa pojedinca i društva, naslanjajući se na opšti tematski koncept Bijenala “Zajedničko polje”, prenosi portal SEEcult.org.

Rad “Jedan: sto” na prvi pogled se svodi na minimalistički veliki beli sto (22 x 5 metara) koji ispunjava pravougaoni prostor Paviljona Srbije gotovo u potpunosti, ali ga je moguće obići koridorom širokim 1,5 metar.

Oko stola se odvijaju video projekcije koje iz određenih uglova registruju kretanja posetilaca i reflektuju ih u prostoru, uz zvučne efekte izazvane dodirima posetilaca.

Prema zamisli autora projekta, dve forme - arhitektura (volumen) paviljona i arhitektura (površina) stola, čine da praznina - eteričnost nečeg između tih arhitektonskih oblika pobuđuje posmatrača da kreirane prostorne varijacije, kroz kretanje i video praćenje dešavanja, doživljava, tumači i oseća na slojevit način. To je svojevrstan odgovor na postavljenu temu Bijenala "Zajedničko polje".

Njihov minimalistički projekat, prema rečima komesara i kustosa izložbe Igora Marića, ima metaforički i sociološki aspekt. Pritom je skulpturalan, a kada počne da ga obilazi publika, postaje i interaktivan.

Instalacija “Jedan: sto” (1:100), čiji naziv predstavlja i igru reči, s obzirom da su broj sto i reč sto homonimi na srpskom, dovodi arhitektonski objekat stola do njegovih ekstremnih značenja. Ujedno, razvija pregršt metafora koje iniciraju razmišljanje i ohrabruju posetioce da posmatraju šta se događa oko njih.

Rad, između ostalog, postavlja pitanja da li je stvarno jedan sto metafora zajedničkog prostora? Da li smo uvek mi ti koji smo u moru nečega? Da li smo sami protiv svih ili smo sami sa svima?

Prema navodima komesara izložbe Igora Marića, projekat u srpskom paviljonu predstavlja samo jedan od sto mogućih odgovora na temu 13. bijenala “Zajedničko polje”.

Rad su osmislili Aleksandar Ristović, Janko Tadić, Marija Miković, Marija Strajnić, Marko Marović, Milan Dragić, Miloš Živković, Nebojša Stevanović, Nikola Andonov i Olga Lazarević, a publika može da ga pogleda do 25. novembra, kada se završava 13. Bijenale arhitekture.

Izložbu Srbije na 13. Bijenalu arhitekture, koja je zvanično otvorena 28. avgusta, Ministarstvo kulture i informisanja Srbije poverilo je Udruženju arhitekata Srbije, čiji je predsednik Igor Marić i komesar izložbe.

Na javni neanonimni konkurs za učešće Srbije na 13. Bijenalu arhitekture prijavljena su bila 34 projekta, a pristigle radove ocenjivao je Savet koji, pored Marića, čine i arhitekte Branislav Mitrović, Vladimir Milenković, Milan Đurić, Zorica Savičić i Lazar Kuzmanov.

Marić je u maju, kada je u Ministarstvu kultureprvi put predstavljen odabrani projekat, izjavio da su radovi koji su pristigli na konkurs bili veoma različiti, jer je i tema 13. Bijenala arhitekture, koju je zadao kurator Dejvid Čiperfild (David Chipperfield) opšta i vrlo slojevitog značenja, pa podrazumeva niz odrednica i uglova posmatranja: od teorijskih do praktičnih, od filozofskih do političkih, od istorijskih do ovovremenih.



Bijenale arhitekture zvanično je otvoreno 29. avgusta dodelom nagrada, a predstavlja na centralnoj izložbi 69 projekata oko 120 autora i grupa (arhitekata, fotografa, umjetnika, kritičara, studenata...), uz 55 nacionalnih učesnika, među kojima su prvi put Angola, Kosovo, Kuvajt i Peru.

Zlatni lav za najbolji nacionalni paviljon dodeljen je Japanu za izložbu “Arhitektura je ovde moguća? Kuća za sve”, na kojoj su predstavljeni koncepti alternativnog stanovanja za one čije su kuće uništene u katastrofalnom emljotresu i cunamiju 2011. godine.

Zlatnog lava za najbolji projekat na centralnoj izložbi “Zajedničko polje” dobila je grupa Urban Think Tank iz Venecuele, dok je Srebrni lav za mlade nade dobio studio Grafton Architects iz Irske.

Specijalna priznanja dobili su poljski, američki i ruski paviljon, kao i Cino Zucchi iz Italije.