"Usvojiti Rezoluciju o genocidu nad Srbima, Jevrejima i Romima u NDH"

On je objavio tekst te rezolucije u kojoj se kao povod navodi to da se navršava 80 godina od napada nacističke Njemačke na Kraljevinu Jugoslaviju, kao i 80 godina od osnivanja Nezavisne Države Hrvatske (u daljem tekstu: NDH) i početka genocida nad Srbima, Jevrejima i Romima.

Linta podseća i naglašava da je "konačno rešenje" srpsog pitanja već 17. aprila 1941. godine dobilo podlogu „u zakonskim odredbama za zaštitu naroda i države” i zakonskoj odredbi o zabrani ćirilice donijetoj 25. aprila 1941, a progon i uništenje Jevreja je ozakonjeno 13. aprila 1941. godine zakonskom odredbom o rasnoj pripadnosti.

Posebno podvlačeći da je ustaški genocid u NDH vršen na najbrutalnije i najsvirepije načine, uglavnom „ručno”, koristeći 57 metoda ubijanja (noževi, maljevi, sekire, specijalna sečiva od kojih je najpoznatiji „srbosjek” i dr.);

Smatrajući da istorijski dokazan genocid nad Srbima, Jevrejima i Romima nije bio predmet stvarne političke i moralne osude u jugoslovenskoj državi;

Konstatujući da se u Republici Hrvatskoj namerno i sistematski zatire sećanje na genocid koji je NDH počinila nad Srbima, Jevrejima i Romima;

Uzimajući u obzir da se hrvatski narod nije suočio sa mračnom prošlošću i nije prihvatio odgovornost za počinjeni genocid na način da Hrvatski sabor donose Deklaraciju o osudi genocida nad Srbima, Jevrejima i Romima u NDH;

Konstatujući da Katolička crkva u Hrvatskoj i BiH nikad nije suštinski priznala aktivno učešće u genocidu nad Srbima, Jevrejima i Romima, nije osudila zločin genocida, izvinila se i zatražila oproštaj za počinjene grehe i zločine;

Budući da Anti Paveliću i njegovim najbližim saradnicima po okončanju rata nije suđeno, što bi doprinijelo suočavanju hrvatskog naroda sa zločinom genocida;

Ukazujući da se u značajnom delu hrvatske javnosti, javnih glasila i istoriografije ne samo prećutkuju nego i radikalno umanjuju žrtve genocida u NDH, naročito u Jasenovcu;

Uzimajući u obzir činjenicu da se ustaše kao počinioci genocida danas u Hrvatskoj, od strane uticajnih političkih, verskih i intelektualnih faktora, predstavljaju kao borci za slobodu i nacionalno oslobođenje, a NDH kao prava i istinska država hrvatskog naroda;

S obzirom na to da vlasti Socijalističke Republike Hrvatske, kao i današnje Republike Hrvatske, nisu ponudile obeštećenje žrtvama genocida i njihovim potomcima;

Imajući u vidu da mnoga stratišta na kojima su žrtve ustaškog genocida mučene, masakrirane i pobijene nisu na dostojan način obeležena i zaštićena;

Polazeći od činjenice da žrtve ustaškog genocida sa mnogih stratišta nisu ekshumirane i sahranjene u skladu sa običajima;

Ukazujući da istorija Holokausta i genocida u Drugom svjetskom ratu nije potpuna bez sistematskog izučavanja ustaške ideologije i ustaškog „konačnog rešenja” u školama, edukacije putem naučnih i javnih skupova i medija;

Obavezujući se da ustaški genocid postane dio kolektivnog sjećanja i civilizacijske opomene na opasnosti koje donosi ustaška ideologija i mržnja po etničkom i verskom osnovu;

Polazeći od Evropske konvencije o nezastarijevanju krivičnih dela protiv čovječnosti i ratnih zločina sačinjena 1974. godine u Strazburu u kojoj je genocid izuzet od principa zastarevanja.