Tito nije imao svemirski program

Podsetimo, u dokumentarnom filmu slovenačkog reditelja pod nazivom „Hjuston vi hev a problem“, tvrdi se da je Tito u vojnoj bazi Željava, nedaleko od Bihaća, izgradio najveći tajni podzemni svemirski centar u Evropi.

U tom centru, nazvanom "Objekt 505", Jugoslavija je navodno razvila tehnologiju za let u svemir, a sve to na bazi tajnih zapisa pionira svemirske tehnologije Hermana Potočnika.

Kako se tvrdi u trejleru, u vreme Hladnog rata, a neposredno posle sukoba Tita i Staljina, Jugoslavija je 1948. godine počela da razvija svemirski program. Ovaj program CIA je otkrila krajem 1960. godine, da bi ga već naredne godine Jugoslavija prodala SAD. Te iste godine, 1961, američki predsednik Kenedi je najavio da Amerikanci planiraju let na Mesec. Praktično, implicira se da Amerikanci ne bi šetali na Mesecu da im SFRJ nije pomogla.

Sam autor je naveo da trejler, koji je juče postavljen na Jutjubu, postavlja samo preliminarnu hipotezu, "koju mora još da razvija i dokaže".

Petar Vojinović, pilot i vojni novinar, naglašava, međutim, da Jugoslavija nikada nije imala svemirski program.

“Baza Željava, koja se pominje u trejleru, nalazi se u planinama i jednostavno u njoj nema mesta za razvijanje svemirskog programa. Osim toga, ta baza nikad nije bila toliko tajna. Ta baza je jedan od najvećih projekata Jugoslavije i njena gradnja je koštala nekoliko milijardi dolara”, kaže Vojinović za "Blic".

On objašnjava da je aerodrom bio napolju, na otvorenom, a avioni su ulazili unutra kako bi bili zaštićeni od eventualnog nuklearnog udara, kao i da je ta baza uništena tokom rata u Bosni.

“Najviše od svemirskog programa Jugoslavija je imala nekoliko vazduhoplovnih inžinjera koji su otišli iz zemlje i bili u svemirskim agencijama", kaže Vojinović.

Čedomir Janić, istoričar vazduhoplovstva, kaže za “Blic” da nikada nije čuo da je nekadašnja SFRJ razvijala svemirski program i da su za njega bili zainteresovani Amerikanci.

“Amerikanci jesu bili zainteresovani za podzemni kompleks Željava, ali po drugim osnovama. Njih je to zanimalo u vojnom smislu, jer je to bio jedan od najvećih kompleksa tog tipa u Evropi, jedan veliki grad pod zemljom”, objašnjava Janić i dodaje da su u njega tadašnja država uložila preko četiri milijarde dolara.