Srbi narod najstariji u Evropi

Brojno stanje građana Srbije, 30. juna prošle godine, iznosilo je 7,3 miliona ljudi.

U studiji Republičkog zavoda za statistiku, iz koje je uzet ovaj podatak, navodi se da je prirodni priraštaj u našoj zemlji i u 2009. bio negativan. Umrlih žitelja bilo je više za 33.701 od rođenih. Toliko stanovnika, prema istom izvoru, približno ima Ivanjica.

Tamnom bojom označene su regije u kojima više ljudi umre nego što se rodi. Crni se čitava zemlja, osim nekoliko svetlih tačaka sa izraženim natalitetom.

To su Novi Sad, Sjenica, Tutin, Novi Pazar, Preševo, sa okolinom, i prestoničke opštine Surčin, Zemun i Čukarica. Beogradska Palilula, uz vranjski i bujanovački kraj, uspeva da održi nulti priraštaj. I to je sve.

Nekada je prosek popravljala demografska eksplozija na Kosovu i Metohiji, ali u ovoj studiji podataka sa tog područja – nema.

Beograđana je, kaže statistika, lane bilo 1,6 miliona.

Prestonica se još nekako drži, jer je prošle godine u zbiru ostala praznija za „samo” 2.219 duša. Toliko o „dvomilionskom velegradu koji se širi”.

Na neslavnom „pobedničkom postolju” među opštinama sa najnegativnijim prirodnim priraštajem, „zlato” osvaja Vračar, „srebro”–Voždovac a „bronza” odlazi u Novi Beograd.

Računica o 218 godina do „gašenja svetla” ipak je olaki zaključak, jer u obzir treba uzeti nepredvidivost prirodnog priraštaja stanovništva, ali i mehaničkog, odnosno–migracija.

Ljiljana Sekulić, demograf Zavoda, kaže da broj stanovnika zavisi, osim od razlike nataliteta i mortaliteta, i od odnosa broja osoba koje trajno ulaze u zemlju ili izlaze iz nje.

„Projekcije stanovništva računaju se na osnovu iskustava drugih zemalja i postojećih tendencija. To znači da, ako govorimo o doseljavanju u Srbiju, treba imati u vidu da se očekuje da posle ulaska naše zemlje u Evropsku uniju, dođe do većeg priliva imigranata. Slični procesi događali su se i u drugim zemljama pošto su postale članice EU“, naglašava Sekulićeva.

Osobe koje dođu u Srbiju i dobiju ovdašnje državljanstvo, ulaze u spisak stanovništva naše zemlje.

Povećanju broja populacije, bar na papiru, tako će doprineti i rešavanje statusa raseljenih sa Kosmeta.

Devedesetih godina minulog veka razvila se „škola mišljenja” koja je tvrdila da su „Srbi narod najstariji”.

Njihove paraistorijske stavove nauka o prošlosti je odbacila, ali ih je, u drugačijem značenju, potvrdila demografija.

Prosečni građanin Srbije ima 41 godinu, što nas svrstava među najvremešnije evropske populacije.

Nezvanična predviđanja demografa pokazuju da će sredinom ovog veka radno sposobnog stanovništva biti manje za pet do osam odsto, a da će otprilike svaki četvrti stanovnik Srbije imati više od 65 godina.

Minule godine povećalo se očekivano trajanje života u odnosu na deceniju ranije. Muškarcima se „prognozira” da će doživeti 71 godinu, a žene 76.

Prošle godine najviše se umiralo od bolesti krvotoka i oboljenja disajnih organa.

Na listi najčešćih uzročnika smrti su i povrede, trovanja i posledice spoljnih faktora, bolesti organa za varenje, žlezda sa unutrašnjim lučenjem i poremećaji ishrane i metabolizma. Živote su često odnosili i tumori.