Šta je zajedničko Velji Nevolji, Legiji, Zemuncima, Kavačkom i Škaljarskom klanu?

Nikakvo čudo, jer ovdašnji mafijaški klanovi do danas najčvršće i najživlje vezuju bivše, davno umrle države.

Svi hrvatski Evropljani koji na spomen srpske mafije uvređeno protestuju "šta se nas tiču ta barbarska istočnjačka posla" ili su isprazni režimski propagandisti, ili saradnici nekog kartela, ili, pak, ljudi prilično prostodušne i kratke pameti, piše Slobodna Dalmacija.

Relativno nedavno, u centru Zagreba kao žrtve mafijaških ubica leteli su u vazduh ugledni novinski izdavači, a po metropolitanskim jezerima kao što je Jarun šetači su pronalazili glave pripadnika beogradskog podzemlja. Kad DEA u spektakularnoj akciji na međunarodnoj ruti u jedrilici prepunoj kokaina uhvati Hrvata to se rutinski proglasi izolovanim incidentom, a zapravo je reč o dokazu postojanja posve neuništive i supertajne jugo-federacije.

Živo tkivo balkanske mafije isprepleteno je brojnim vitalnim vezama, o čemu najbolje govore stotine hrvatskih (EU) pasoša s kojima po svetu putuju i padaju srpski mafijaši.

Velja Nevolja je, u skladu s Arkanovom tradicijom, svoje kriminalno carstvo utemeljio u užoj navijačkoj frakciji Partizanovih "Grobara": njegovo borbeno krilo čine "Principi" , što su se nekad zvali "Janjičari". Belivuk se na čelu skupine zatekao nakon likvidacije dotadašnjeg vođe Aleksandra Stankovića, poznatijeg kao Sale Mutavi.

Sale je zauvek "omutavio" u likvidaciji 2016. kod beogradskog Centralnog zatvora. Velja Nevolja je "Janjičare" potom u saradnji s zloglasnim crnogorskim "Kavačkim" klanom razvio i ojačao do nivoa omanjeg latinoameričkog kartela. Oni koji su upućeni u istrage tvrde da su neki od njegovih saradnika čak bili na "profesionalnoj" obuci u Meksiku kako bi usavršili najbrutalnije metode mučenja, ubistava i uklanjanja tragova sličnih zločina.

Nakon što je Belivuk uhvaćen početkom ovog meseca u velikoj akciji srpske policije i obaveštajnih službi, na svetlo su dana tek počele polako izlaziti prave konture Veljine "organizacije". Ona se na trenutke istražiteljima čini većom, jačom i brutalnijom čak i od zloglasnoga Zemunskog klana.

"Zemunci" su na čelu s Dušanom Spasojevićem Šiptarom godinama bili na glasu kao jedna od najmoćnijih kriminalnih grupa u jugoistočnoj Evropi. Slavu i moć su stekli smaknućem Željka Raznatovića Arkana, koji je kao "Miloševićev mafijaš", vođa Delija i "ratni zločinac" godinama sa svojima bio bez prave konkurencije. Sa Slobinim padom, deo specijalne jedinice "Crvene beretke" na čelu s Miloradom Ulemekom Legijom pridružuje se Zemunskom klanu, te "odrađuju" Arkana, a potom i njegove egzekutore.

"Zemunci" na zahtev Legije pokušavaju da ubiju i Vuka Draškovića u Budvi, a ozbiljne su indicije da su počinili i ubistvo novinara Slavka Ćuruvije. Otimali su za otkupninu, između ostalih, i sina Lepe Brene i biznismena Miroslava Miškovića, bavili se međunarodnim švercom kokaina, mleli tela žrtava ručno, u kućnoj mašini za mlevenje mesa.

Jedan od najokrutnijih ubica iz klana, od Velje Nevolje, preko Legije, Zemunaca pa do Kavačkog i Škaljarskog klana - svi vole hrvatske pasoše. I lako do njih dođu. On je uhapšen u Zagrebu, gde se skrivao nakon ubistva srpskog premijera Zorana Đinđića.

Upravo on je navodno "ukrasio" Jarunsko jezero raskomadanim telom Svetka Simića Preletača, čiju su glavu i noge našli mesecima kasnije.

Rodom iz okoline Zadra i pripadnik paravojnih formacija tokom rata, Kalinić zvani Zver je na sudu priznao ukupno dvadesetak smaknuća u Srbiji, Hrvatskoj, Holandiji i Španiji.

Frakcije zemunskog klana međusobno su, naime, bile žestoko zaratile: Sreten Jocić zvani Joca Amsterdam i "Kralj balkanske rute" borio se sa svojima protiv Legijinih, pri čemu je palo barem 30-ak glava.

Joca Amsterdam bio je dobro povezan s hrvatskim kriminalcima, te je svojevremeno optužen i za organizaciju ubistva vlasnika Nacionala Ive Pukanića i Nike Franjića, ali pravi naručitelj te egzekucije nikad nije javno otkriven.

Zadnjih godina poslove s drogom i ostale visokoprofitne regionalne delatnosti preuzela su gotovo posve dva crnogorska mafijaška klana – Kavački i Škaljarski. Dobili su imena po naseljima u okolini Kotora koja zajedno broje jedva 4000 stanovnika. Dugo su njihovi operativci radili mirno i u koegzistenciji, dok se pre sedam godina nisu međusobno počeli klati: taj je sukob dosad odneo najmanje 40-ak života, što na Balkanu, a što širom Evrope – od Beča, preko Španije i Atine, pa sve do Krfa. Legenda kaže da je jedan od pripadnika klana, nezadovoljan brigom za sebe i svoje dok je bio na odsluženju robije, odlučio iz jednog stana u španskoj Valensiji da ukrade oko 200 kilograma kokaina. To je bio put u pravi rat što do danas ne jenjava.

Hrvatski pasoši godinama su bili vrlo traženi među kriminalcima iz svih zemalja bivše Jugoslavije, a naročito otkako je Hrvatska članica EU. Jednu je s šahovnicom svojevremeno imao i Miloran Ulemek Legija, a imao ju je kad je uhapšen u Španiji, a njegov naslednik na čelu "Zemunaca" Luka Bojović Pekar danas je blizak Škaljarskom klanu.

Ovaj bivši pripadnik Arkanove jedinice i sin profesorke na Fakultetu Likovnih Umetnosti i direktora beogradskog zoološkog vrta trenutno čami u zatvoru u Valensiji, jer je osuđen na 18 godina zatvora zbog organizovanja kriminalne grupe.

Za to vreme, po balkanskim i raznim evropskim ulicama besni rat njegovih pristaša i protivnika: u tom su sukobu Bojoviću već ubijeni brat, advokat i kum, piše Slobodna Dalmacija, a prenosi Jutarnji list.

I narkobos Darko Šarić, zvani Balkanski Eskobar, imao je u svom koferu originalni hrvatski pasoš izdat u konzulatu u Tuzli. Svi su podaci u njoj bili lažni, ali otisak prsta je bio pravi.

Šarić je poslovima godinama rukovodio iz Latinske Amerike i Južnoafričke Republike, a trenutno je u Beogradu na robiji zbog krijumčarenja 5,6 tona kokaina, pranja novca i umešanosti u likvidacije.

Sa svojim kumom Draganom Tošićem iz Ljubljane svojevremeno je organizovao bandu kriminalaca iz Hrvatske, Srbije, Slovenije i Crne Gore koji su s dva miliona evra gotovine u Urugvaju kupili 2171 kg kokaina. S tim celim teretom na jahti, ulične vrednosti od oko 100 miliona dolara, "pao" je u moru kod Urugvaja hrvatski državljanin Anastazije Martinčić. Nakon vrednog gubitka, u svim državama bivše Jugoslavije u postkokainskim je obračunima tad izgubilo glave na desetine ljudi.

Razni su klanovi samo privremene glave velike mafijaške hidre s ovih prostora: kad se jedna odseče, neretko niknu još barem dve. Ne kaže se uzalud da je kriminal jedna od retkih dobro organizovanih stvari s balkanskih prostora. Reč je o tradicionalno hajdučkom podneblju, gde se žudnja za velikim i brzim bogatstvom masovno iskazuje i u političkim sferama, pa ne čudi što se neki nimalo ne ustručavaju ni od još svirepijih puteva, prenosi Jutarnji list.