Turski brod za bušenje sutra stiže u Crno more

Radi se o brodu "Fatih", prvom turskom brodu za bušenje, čija dužina iznosi 229 metara, širina 36 metara i bruto težina 51.283 tone. Dug je gotovo koliko i Ajfelov toranj.

Nakon bušenja u istočnom Mediteranu, brod je 10. aprila stigao u Istanbul i uplovio u luku Hajdarpaša, a sada je usidren u vodama Ahirkapi i čeka dan kada će isploviti, prenosi AA.

Pre nego što počne s aktivnostima bušenja u Crnom moru, obavljene su sve potrebne tehničke pripreme kako bi se osigurao njegov prolazak kroz Bosfor. Brod bi trebalo da zaplovi u Crno more 29. maja, tačno na 567. godišnjicu osvajanja Istanbula.

Brod za bušenje "Fatih", napravljen u Južnoj Koreji 2011. godine, poseduje vrhunsku tehnologiju šeste generacije.

U procesu njegove nadogradnje obnovljene su tehničke komponente, uključujući opremu za bušenje, sisteme za upravljanje bušotinama, dinamičke sisteme za pozicioniranje, brodske propulzore i brodske generatore.

Radi se o brodu koji je u svojoj klasi od 16 uvršten među pet najboljih brodova za bušenje na svetu.

Turski brod za bušenje poseduje sposobnost da izvodi bušenje morskog dna pod vrlo visokim pritiskom na dubini većoj i od najdubljeg morskog bazena Marijana, najdublje tačke na svetu, koja se nalazi na dubini od 12.200 metara.

Njegovo postrojenje za bušenje je dugo 64 metra, a nosivost dva takva postrojenja iznosi 1.750 tona.

Zahvaljujući sistemu pozicioniranja, brod može nesmetano da izvodi operacije čak kada morski talasi dostižu visinu do šest metara.

Razvoj novih tehnologija i tehnika istraživanja, bušenja i proizvodnje ugljovodonika krajem 19. veka pa sve do danas, omogućilo je pronalaženje naftnih i gasnih polja u odobalnom području.

Pravljenje bušotina u velikim morskim dubinama moguće je jedino primenom poluuronjivih platformi ili brodovima za bušenje.

Brodovi za bušenje su, kao što ih i sam naziv opisuje, plovila konvencionalnog brodskog trupa opremljeni tehnologijom za bušenje. U poređenju s poluuronjivom platformom, ovaj brod je pokretljiviji, odnosno brže i sigurnije menja svoju lokaciju zahvaljujući sopstvenom pogonu i geometrijskom obliku trupa, ima veći kapacitet skladištenja promenjivog tereta, veći obim skladišnih spremnika pa samim tim i mogućnost skladištenja.

Cena dnevnog najma brodova za bušenje je veća od cene najma poluuronjivih platformi pa ih čini najskupljim postrojenjima u odobalnoj naftnoj industriji. Tokom 2014. i 2015. godine, prosečna cena dnevnog najma ovih brodova na svetskom nivou iznosila je nešto više od 600.000 dolara po danu, a u 2017. godini nešto više od 400.000 dolara.

Prvi brod za bušenje CUSS 1 napravljen je 1956. godine u partnerstvu četiri kompanije, Continental, Union, Shell i Superior. Brod je nastao prenamenom i preradom mornaričke barže korištene u Drugom svjetskom ratu.

Brod CUSS 1, dugačak 79,2 metara, širok 14,6 metara, bio je opremljen s četiri rotirajuća propelera, eksperimentalnom opremom za bušenje u dubokom moru i sistemom za dinamičko pozicioniranje, a na prvoj operaciji u La Jolu u Kaliforniji, uspeo je da zadrži svoj položaj iznad bušotine na dubini od 948 metara.