1. jun 2010. | 04:19
| LB
Italija
Italija je aktuelni svetski prvak koji će na Mundijalu u Južnoj Africi braniti trofej osvojen pre četiri godine u Nemačkoj.
Na predstojećem turniru Italija će igrati u F grupi sa reprezentacijama Paragvaja, Novog Zelanda i Slovačke.
’Azuri’ su, do sada, četiri puta bili prvaci sveta: 1934, 1938, 1982. i 2006. godine i pored Brazila su jedina zemlja koja je uspela da trijumfuje na dva uzastopna turnira, 1934. i 1938.
Italija se kvalifikovala za čak 16 od 18 finala SP, samo nisu učestvovali na premijernom Svetskom prvenstvu u Urugvaju 1930, kao i na Mundijalu u Švedskoj 1958. Oni su, takođe, bili vicešampioni 1970. i 1994. godine, dok su treće mesto zauzeli kao domaćini 1990. godine.
Fudbalski savez Italije osnovan je 1898. godine pod imenom Federazione Italiana Football (FIF), ali je 1909. godine taj naziv promenjen u Federazione Italiana Giuoco del Calcio (FIGC). Tradicionalna boja reprezentacije Italije je azurno plava. FIGC je član FIFA od 1905. godine, dok je Evropskoj kući fudbala (UEFA) pristupio 1954.
Italija je prve dve titule svetskog prvaka osvojila pre drugog svetskog rata 1934. i 1938. godine pod vođstvom selektora Vitirija Pozoa i zahvaljujući legendarnom Đuzepeu Meaci. Tragična smrt blistave generacije fudbalera Torina, koji su činili okosnicu tadašnjeg sastava ’Azzura’, u avionskoj nesreći 1949. godine uticala je i na rezultate nacionalnog tima. Italija na Mundijalima 1950, 1954. i 1962. nije uspela da prođe prvu fazu takmičenja, dok 1958. nije uspela ni da se kvalifikuje. U periodu između 1964. i 1980. godine, strani igrači su bili izbačeni iz italijanske lige, kako bi se ojačao nacionalni tim.
Prvi sledeći veliki trofej Italija osvaja 1968. godine. Tada su u Rimu u finalu Evropskog prvenstva savladali Jugoslaviju i osvojili prvu i jedinu titulu prvaka ’Starog kontinenta’. Taj meč će ostati upamćen po tome što je to jedino finale u istoriji koje je imalo svoju reprizu. Naime, posle reguralnog dela i produžetaka, rezultat prve utakmice je bio 1:1, ali pošto se tada nisu izvodili penali pravila su nalagala da se meč ponovi. U revašu je slavila Italija rezultatom 2:0, golovima Luiđija Rive i Pjetra Anastazija.
Na SP u Meksiku 1970. godine Italija je bila jedan od glavnih favoririta za osvajanje trofeja, ali je u finalu poražena od fantastičnog Brazila koji je predvodio legendarni Pele. ’Azuri’ su prethodno, u polufinalu, u ’utakmici stoleća’ savladali Zapadnu Nemačku rezultatom 4:3.
Italija treću titulu svetskog prvaka osvaja u Španiji 1982. godine, kada je u finalu pobedila svog tradicionalnog rivala Zapadnu Nemačku sa 3:1.
Početak 90-ih godina 20. veka obeležila je nova smena generacija i na scenu stupaju igrači poput Roberta Bađa i Salvatorea Skilaćija. Italija je 1990. po drugi put bila domaćin SP, ali je posle eliminacije u polufinalu od Argentine (1:1), posle penala, zauzela tek treće mesto. ’Azuri’ su tada, u meču za treće mesto, savladali reprezentaciju Engleske sa 2:1.
Poslednja decenija 20. veka ipak je protekla bez osvojenog trofeja za Italijane.
Na SP u SAD 1994. godine Italija je, posle slabog starta, na kraju stigla do finala u kome je poražena od Brazila posle izvođenja penala. Roberto Bađo, jedini Italijan koji je bio strelac na tri Mundijala, tada je promašio odlučujući penal. Četiri godine kasnije, na turniru u Francuskoj, Italija je eliminisana u četvrtfinalu, ponovo posle penala, od domićina i kasnije osvajača turnira.
Na EP u Holandiji i Belgiji, 2000. godine, ’Azuri’ su još jednom zaustavljeni od strane ’trikolora’ (2:1). Francuska je tada, u finalu, zlatnim golom Davida Trezegea, stigla do druge titule evropskog prvaka.
Na Mundijalu 2002. godine, koji su zajednički organizovali Južna Koreja i Japan, Italija je sa velikom mukom prošla grupnu fazu (Ekvador 2:0, Hrvatska 1:2, Meksiko 1:1), da bi u osmini finala usledila eliminacija od Južne Koreje (2:1).
Poslednji nastup Italije, na SP u Nemačkoj 2006. godine, bio je u senci skandala u italijanskoj Seriji A, pa su mnogi bili skeptični pred odlazak ’Azura’ u Nemačku. Međutim, pragmatični i nepredvidivi Italijani bez poraza prolaze grupnu fazu takmičenja (Gana 2:0, SAD 1:1, Češka 2:0). Nakon toga na putu do finala padaju Australija (1:0), Ukrajina (3:0) i Nemačka (2:0). U velikom finalu protiv Francuske Italija, posle penala, stiže do četvrte titule svetskog prvaka, u meču koji je obeležilo isključenje Zinedina Zidana.
18. maj 2010. | 12:32
| AK
Marčelo Lipi
Selektor Italije Marčelo Lipi rođen je 12. aprila 1948. godine u Vijaređu, na severu Toskane.
Lipi je tokom svoje trenerske karijere, koja traje od 1982. godine, vodio više od deset timova, a dva puta je sedeo na klupi Juventusa sa kojim je i ostvario najveće uspehe (5 titula i LŠ).
Ovo mu je drugi mandat na mestu selektora "neroazura“ koje je vodio od 2004. do titule na SP 2006. u Nemačkoj. Posle dve godine pauze ponovo je preuzeo Italiju nakon razočaravajućeg nastupa na EP 2008.
U svojoj knjizi "Igra ideja: Misli i strast pored terena“ izneo je svoju fudbalsku filozofiju u kojoj je kao najvažniji faktor u dobrom vođenju ekipe istakao timski duh i jedinstvo kao i povezanost igrača. Lipi je u knjizi apostrofirao da grupa sjajnih igrača ne čini nužno najbolji tim. Potrebno je pronaći prave igrače za odgovarajuću formaciju, ali i pravu formaciju za konkretne igrače.
Jedini je trener u svetu koji je osvojio najveću klupsku (Juventus LŠ 1996) i reprezentativnu titulu (Italjia SP 2006).
pretraži po celom b92.net
Italija
Paragvaj 
Novi Zeland 
Slovačka 
Nemačka 
Gana 
Australija 
Srbija 
Šakira Isabel Mebarak Ripol, kolumbijska pevačica i tvorac zvanične pesme Svetskog prvenstva u Južnoj Africi 2010.
...
Dalje
Kojo Kvadvo Asamoa je mlada fudbalska nada Gane. Rođen 9. septembra 1988. jedan je od najmlađih igrača koji su
...
Dalje
Nekako je neumesno, neprihvatljivo i skoro-pa-opasno pričati o tome ko za koga navija dok reprezentacija zemlje u
...
Dalje
Evo jedne situacije. Izvodi se slobodan udarac u blizini linije šesnaesterca, strelac silovito zahvata loptu ...
Dalje