Venecija

Ovaj mali grad, koji možete prepešačiti za jedan sat, imao je nezamislivu moć odmah po osnivanju. Njegova vojska je po povratku iz Egipta, iz Aleksandrije, kao plen uz sve ostalo donela kosti apostola Marka, koje su kasnije služile kao amajlija grada. Godine 1204. Enriko Dandolo, tadasnji dužd, je opljačkao Konstantinopolj i time započeo akumulaciju neslućenog bogastva Venecije, koja je u tom period imala oko 100 000 stanovnika. U istom periodu London je imao 40 000 stanovnika, a smatran je velikim gradom. Gradom je vladala aristokratija koja je birala dužda kao izbornog vladara. Venecija u to vreme postaje i stecište nauke i umetnosti, a gradska uprava je bila među najorganizovanijim u tadašnjem svetu. Trgovina lokalnim proizvodima kao sto su riba i soli iz laguna su , osim osvajačkih pohoda, doprineli razvoju. Trgovina se obavljala u zoni mosta Rialto, a zgrade banaka koje su čuvale ovaj novac su na potezu ka trgu Sv. Marko . Krajem XII veka pojavljuje se pojam menice, kao lakši način prenosa novca. Već jedan vek kasnije Venecija ima 250 000 stanovnika. Dužd je uspešno vladao tolikim stanovništvom koristeći se trikovima koji bi danas rešili problem korupcije u mnogim državama. Boca di Leone (Lavlja usta) i danas stoje razjapljena u prioritetnom delu Duždeve palate. Tu se obavljala anonimna špijunaža u korist duždeve vlasti. U njih su se ubacivala nepotpisana pisma na osnovu kojih bi sudilo Veće trojice, koje se sastajalo samo noću, a protiv njihove odluke nije bilo žalbe. Optuženi bi bio sproveden dvoranom i preko mosta uzdisaja u tamnicu i u smrt. Kažu da odatle niko nije uspeo da pobegne osim pustolova Kazanove.

Propast Republike počinje u XV veku propašću Vizantije, a nastavlja se u XVI veku jer trgovina sa Sredozemnog mora počinje da se premešta na Atlantik zbog otkrića Amerike. Napoleon 1797. zauzima Veneciju bez borbe, i predaje je Austrijancima na upravu a zlatna era Republike se završava. Prvi opšti popis stanovništva u Habsburškoj Monarhiji iz 1857.: po kojem Prag ima 142.588, a Venecija 118.172, jasno govori o ekonomskom padu Venecije i iseljavanju stanovnistva.

Danas Venecija ima 62 000stanovnika, a od te cifre 3724 su stranci, od kojih samo njih 8 imaju srpsko poreklo. Zajedno sa gradićem Mestre, Venecija ima 260 000 stanovnika i u toj široj oblasti ima oko 2200 Srba. Broj stanovnika u centralnoj zoni grada svake godine se smanji za par hiljada, kao proizvod odsustva konfora I ne primenjivosti dostignuca 21. veka. Autom ne mozete ni blizu svoje kuće, česte poplave čine fasade oronulim, a leti su tolike gužve da od reke turista niste u stanju da se krećete ulicama.

Venecija je zimi hladna i vlažna pa se pripremite na takve uslove. Leti ponesite sprej protiv komaraca i šešir za zaštitu od sunca . Gradić Mestre ne možete zaobići idete li u Veneciju, jer se on naslanja na centralnu istorijsku zonu starog grada. Sa Venecijom je spojen mostom dugačkim par kilometara, preko koga idu i železnica i busevi, koji vas dovode direktno do Grand Kanala. To je žila kucavica koja u obliku znaka pitanja, deli grad na dva dela. Vaporet ili gradski brodić košta 5 evra, nezavisno koliko se vozite, a ta panoramna vožnja koja traje 20tak minuta je retrospektiva hiljadugodišnje istorije, koju jedino ovako možete videti za tako kratko vreme i iz ovog ugla. Preporuka je da posle tih 20tak minuta, krenete pešaka, bez cilja i mape, i zadjete u sve delove Venecije. Svakako , čak i da ne planirate, u jednom trenutku ćete stići do trga Svetog Marka, a tu se nalazi sve što “morate videti”. Na samo 500-600 metara severno je most Rialto. Šetajući ulicama, u nekim delovima se stiče utisak da su kuće napuštene a oronulost fasada, polomljeni i otvoreni kapci na prozorima, zakovana vrata, su sve češći prizor. Fasade su zbog velike vlage i čestih poplava na svakoj kući oštećene. Najugroženiji deo Venecije od poplava je upravo trg Svetog Marka koji je formiran 828.god. i imao je za čitav metar manju kotu od današnje. Vremenom su kamenim pločama pokušali da umanje efekte poplava, tako što su ih naslagali preko postojećih u visini 1 metra, što je u tadašnje vreme bilo dovoljno. Ovih godina, poplave su skoro zagarantovane dva puta godišnje.

Ako želite da upoznate Veneciju, izbegavajte je u periodu februarskog karnevala i letnjeg filmskog festivala, jer gužve koje su inače u Veneciji, dupliraju se tokom ovih dogadjaja

Venecija ima 53 000 objekata, mostova, kuća, ulica, trgova, i neki potiču još iz VIII veka, i neke ćete prepoznati, iako nikad niste bili u Veneciji. Od 1204 , kada je vojska Venecije stigla iz krstaškog pohoda, vodi se matična knjiga i za objekte i za ljude. Uvedena je da bi se zabeležilo šta je doneseno, šta kome pripada i ko u Veneciji živi. Ne postoji objekat koji “jednostavno morate videti” - sve morate videti. Ili, bilo sta da vidite, videli ste deo istorije ovog grada. Postoje samo objekti koji su više ili manje medijski reklamirani I marketinški obradjeni.

"Veneciju su osnovali Srbi"

1. Prema predpostavci koje se drže Srbi u Italiji a često iznose na forumima “Serbi u Italiji”, Veneciju su osnovali Srbi, kao i mnoge druge gradove severne Italije. U "Srpskom rečniku" Vuka Karadžića iz 1852. godine, srpski naziv za Veneciju je Vedenik, ili Videnik, tj. grad posvećen Bogu Vidu (Svetivid-bog svetlosti). To je najstarije ime za današnji latinski naziv oblasti Veneto i grada Venecije. Mnoge porodice naizgled italijanske, su srpskog porekla. Mediči su Medići, prezime Medić, srpskog porekla. Ima i dosta srpskih reči u latinskom...

koledar - srpski naziv za mesec decembar, od kog je nastala i današnja međunarodna reč - "kalendar",

medičina- srpski naziv za postupak izlečenja vrhunskim lekom kao što je med, kog su Srbi obilato koristili, bio je koren reci “medicina”

2. Prema rasprostranjenijoj teoriji, u antičko vreme ovaj prostor je bio naseljen stanovnicima koji su nazvani Venetima (otuda i potiče naziv Venecija). Kad su Huni (Nemci) započeli svoje upade u Italiju u 5. veku, stanovnici nekih gradova (između ostalih i Akvilije i Padove) su našli utočište na 117 ostrva na području danasnje Venecije. Ovde su osnovali svoju zajednicu 697.god. i svoju vlastitu vladu na čelu s 12 tribuna, koliko je i bilo većih ostrva.

Koliko god se nama to ne dopadalo, Srbi (a i Krabati) su za Veneciju bili Morlaci, stočari, dobri ratnici, ali i jedna surova i gruba, definitivno neuglađena šizmatička rulja. Morlakija nije bila samo geografska, nego i duhovna sfera, to je način života, stešnjenost između planina i mora, turske svireposti i latinske lukavštine.

Kažu da je ime Venecijanac poteklo od indo-evropskog i da označava plemića. Drugi tvrde da je nastalo pre i da je značilo stranci, a da je iz “novi venti”, što je u prevodu – novodošli, nastalo i Veneti i Venecija. Kroz ovaj grad su prošle patrole inkvizicije i sjajne procesije, sveci i mučenici, mudraci i ludaci, svakakve turističke kavalkade, poznati glumci i muzičari, pesnici i nomadi, najlepše žene i najveći ljudi.