Dela Bogdana Šuputa u Spomen zbirci Pavla Beljanskog

Slikar Bogdan Šuput (Sisak, 1914 - Novi Sad, 1942), od napuštanja gimnazije, u kojoj je bio nagrađen za izvanredan uspeh u crtanju, pohađa Umetničku školu u Beogradu, kod profesora Ljube Ivanovića (1932-38).

Ubrzo stiče naklonost kritike, kao i brojne prijatelje, poput Ljubice Cuce Sokić i Peđe Milosavljevića, što je imalo poseban značaj za njegov umetnički razvoj. Povremeno boravi u Parizu, gde učestvuje u osnivanju Udruženja jugoslovenskih likovnih umetnika u Parizu.

Objavljuje grafike sa socijalnom tematikom u almanahu Vojvođanski zbornik i u časopisu Naš život u Novom Sadu, a istovremeno objavljuje grafike i karikature u listovima Dan, Politika, Reggeli Újság i Ošišani jež.

Redovno nastupa na Prolećnim i Jesenjim salonima u Beogradu, grupnim izložbama, kao i samostalno u Novom Sadu 1938. godine, kada dobija i Politikinu nagradu za slikarstvo.

Sa Jugoslovenskim umetnicima nastupa u Parizu i Hagu 1939, a sledeće godine izlaže u Beogradu i Zagrebu, kao član grupe "Desetorica".

Krajem 1940. je na odsluženju vojnog roka u Sarajevu, a potom do kraja 1941. u zarobljeništvu.

Tragičnom smrću u Novosadskoj raciji nasilno je okončan život ovog talentovanog umetnika, koji je u duhu intimističke poetike pariske škole slikao predele, gradske pejzaže, enterijere, portrete, a kroz grafiku se približio socijalnoj umetnosti.