Umro Nikola Simić

On je ove godine dva puta podvrgnut operacijama na Institutu za urologiju i nefrologiju, jer je bolovao od raka.

To ga međutim nije sprečavalo da igra u predstavi „Buba u uhu“, kao i u mjuziklu Pozorišta na Terazijama „Producenti“. Ranije je najavljivano da bi trebalo da igra u nastavku filma „Zona Zamfirova“.

Simić je rođen 18. maja 1934. i već u gimnaziji se pridružio dramskoj sekciji. Njegova prva ljubav bilo je slikanje, ali je sticajem neobičnih okolnosti odustao od srednje umetničke škole i posvetio se glumi, u koju ga je uveo njegov stariji brat Slavko.

Diplomirao je na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu i prvu ulogu u predstavi "Oklopni voz" Miroslava Belovića imao već kao student (1957.) u Jugoslovenskom dramskom pozorištu, čiji je stalni član od 1959.

Na sceni JDP igrao je brojne likove iz komičnog i dramskog repertoara: Guverner i Trgovac (“Kandid ili Optimizam”); Lakej Ivan (“Pseći valcer”); Poco (“Čekajući Godoa”); Arkadije Arkadijevič (“Punjene tikvice”); Amori de Šatel Taro (“Velika auto trka”); Bopčinski (“Revizor”); Vića i Jerotije (“Sumnjivo lice” iz 1969. i 1990); Pomet (“Dundo Maroje”); Pukovnik, Ljudmila Brandahlistova, Islednik (“Veseli dani ili Tarelkinova smrt”); Grobar (“Hamlet”); Vitvud (“Takav je svet”); Sava Savić (“Protekcija”); Mita (“Zunzara”); Nikola (“Rat i mir u kafani Snefl”); Čovek koji se najviše boji (“Otkriće”); Gospodin Simić (“Skakavci”).

U najdugovečnijoj predstavi u repertoarskim pozorištima „Buba u uhu“ Žorža Fejdoa, Nikola Simić je tumačio uloge Viktor-Emanuela Šandebiza i Poša.

Predstava “Buba u uhu” prvi put je izvedena 7. juna 1971. godine na sceni Jugoslovenskog dramskog pozorišta. Na repertoaru Jugoslovenskog dramskog pozorišta nalazila se preko četrdeset godina, imala blizu dve hiljade repriza. Svaku od njih, sa generacijama glumaca koji su dali svoj doprinos dugom životu i uspehu predstave, predvodio je Nikola Simić u svojoj dvostrukoj, neponovljivoj, životnoj ulozi.

U televizijskoj karijeri proslavio se ulogom Mite Pantića u filmskom serijalu “Tesna Koža”, ali i serijama “Srećni ljudi”, “Porodično blago”, “Ljubav navika, panika”.

Poznat je i po tome što je sinhronizacijama crtanih filmova na srpski pozajmljivao glas Dušku Dugoušku, Mikelanđelu i Sekaču u “Nindža Kornjačama” i Čipu Čejsu u “Transformersima”.

Tokom duge karijere osvojio je niz nagrada: Dobitnik je Sterijine nagrade i tri godišnje nagrade JDP-a. “Ćele kulu” (današnju “Naisu”) za najbolju filmsku kreaciju dobio je 1975, i više nagrada za životno delo - “Branislav Nušić”, “Pavle Vuisić” i “Zlatni ćuran”.

Datum komemoracije i sahrane biće naknadno objavljeni.