UN da se oglase o presudama o Oluji

Te nove činjenice ogledaju se u broju od 110 ekshumiranih posmrtnih ostataka Srba sa lokacija “Sveta Mare” u Šibeniku i “Gradsko groblje” u Zadru, koji su stradali u akciji “Oluja”, i to na području i u vreme koje je bilo predmet haške optužbe, navodi se u saopštenju centra “Veritas”.

Te nove činjenice ogledaju se u broju od 110 ekshumiranih posmrtnih ostataka Srba sa lokacija “Sveta Mare” u Šibeniku i “Gradsko groblje” u Zadru, koji su stradali u akciji “Oluja”, i to na području i u vreme koje je bilo predmet haške optužbe, navodi se u saopštenju.

Iz Dokumentaciono-informativnog centra “Veritas” ocjenjuju da bi to u završnici trebalo da rezultira jedinom pravednom, osuđujućom presudom hrvatskim generalima.

"Veritas" je haškom tužilaštvu u junu uputio inicijativu za podnošenje zahteva za preispitivanje pravosnažne presude u predmetu “Oluja”, koju zasniva na novim činjenicama do kojih se došlo nakon oslobađanja hrvatskih generala.

Iz tog centra izražavaju uverenje da će u pretresu po međusobnim tužbama za genocid Hrvatske i Srbije iduće godine biti dokazana genocidna namera Hrvatske, kao i u procesu pred sudom u Čikagu, u SAD, gde su Srbi iz Hrvatske tužili američku firmu MPRI za naknadu štete po osnovu saučesništva u genocidu.

U saopštenju se ocenjuje da bi uspeh u tim postupcima omogućio Srbima iz Hrvatske i nekadašnje Republike Srpske Krajine da brže i lakše vrate sve što im je silom oduzeto i uništeno u operaciji “Oluja” i da ostvare sva prava koja su im uskraćena posle operacije, uključujući i široku političku autonomiju kakvu im je međunarodna zajednica garantovala Planom Z-4.

Iz “Veritasa” napominju da su 4. avgusta 1995. godine oružane snage Hrvatske, uz odobrenje i podršku NATO-a i u sadejstvu sa Hrvatskim većem odbrane i tzv. Armijom RBiH, napale SAO Krajinu, uprkos činjenici da je ta oblast bila pod zaštitom UN, kao i da je u neravnopravnoj borbi, sa odnosom snaga sedam naprema jedan u korist agresora, proterano oko 220.000 Srba.

Na putevima kojima su se kretale krajiške izbegličke kolone ostajali su leševi ubijenih artiljerijskim granatama, avionskim raketama, snajperskim hicima, noževima…

Oko 3.200 starih i nemoćnih internirani su u logore za civile, a Krajina je opustošena, opljačkana, pa porušena i zapaljena.

Nisu bili pošteđeni ni crkveni, kulturni, istorijski srpski, kao ni antifašistički spomenici.

Na evidenciji “Veritasa” nalaze se imena 1.838 poginulih i nestalih Srba iz ove akcije i poslije nje, od kojih je 64 odsto civila, uglavnom starijih od 60 godina, što predstavlja jedan od “crnih” rekorda poslednjeg građanskog rata na prostorima prethodne Jugoslavije.

Od ukupnog broja žrtava do sada je rasvetljena sudbina 901 lica, dok se na evidenciji nestalih vodi još 937 lica, od čega 650 civila, među kojima 323 žene.

Hrvatska izbegava bez valjanog razloga ekshumacije i poznatih mesta ukopa sa posmrtnim ostacima oko 300 osoba, uglavnom pod oznakom “nepoznat”, što je jedinstven slučaj na području bivše Jugoslavije, kao što bez pravog razloga oteže i sa identifikacijama 396 ekshumiranih posmrtnih ostataka, upozoravaju iz “Veritasa”.

Oko 1.500 pripadnika Srpske vojske Krajine preživelo je zarobljavanje, mnogi od njih su osuđeni na dugogodišnje kazne zatvora zbog krivičnog dela ratnog zločina.

Akcija “Oluja”, kao i mnoge druge akcije hrvatske vojske, sprovođena je po taktici “spržene zemlje”, što je polovinom novembra 1995. godine doseglo razmere potpunog zatiranja srpske zajednice u Krajini, ali UN nikada nisu donele kaznene mere protiv Hrvatske.

Najveći paradoks ove agresije, kao i onih koje su joj prethodile, nalazi se u činjenici što je agresor bila članica UN, a Krajina zona pod zaštitom iste organizacije, i što su neke druge članice te organizacije odobrile i učestvovale u samoj agresiji, ističe se u saopštenju.

"Veritas” podseća da je Haški tribunal u jedinom predmetu u kojem su Srbi bili žrtve oslobodio odgovornosti hrvatske generale Antu Gotovinu i Mladena Markača, što je izazvalo osude kod Srba i debatu u UN, kao i reakcije pojedinih haških sudija.