Svedočili o ubistvu majke

Svedoci su pričali o ubistvu svoje majke B. P. iz sela Čitluka. Ona je 17 dana nakon vojne akcije Medački džep, koju je Hrvatska vojska provela u septembru 1993. godine, pronađena na mestu oko dva kilometra udaljenom od sela, s metkom u potiljku, rafalom metaka preko prsa i odsečenim prstima desne ruke.

Sin, koji je bio vozač sanitetskog vojnog vozila, sudskom veću je rekao da je majčino telo pronašao uz pomoć jedne Hrvatice.

Svedok je rekao i da je čuo brojne priče o zločinima, poput one da su pripadnici Hrvatske vojske jednog retardiranog stanovnika Čitluka zavezali za automobil i vukli po dvorištu, a dodao je i kako je kasnije u Korenici, gde su bili izloženi radi identifikacije, video više izmasakriranih tela civila.

Čitluk je opisao kao selo u kojem su bili samo civili koji su se bavili poljoprivredom i stočarstvom, a da su se zbog sopstvene odbrane okupili u seoske straže, koje su bile naoružane poluautomatskim puškama "papovkama" i ponekom automatskom puškom.

"Da je Hrvatska vojska znala koliko ih ima samo bi ušetati u Čitluk rekao je svedok, koji je objasnio da su pripadnici srpske vojske i njihov štab bili smešteni u selu Počitelj, gde su bili i pripadnici UNPROFOR-a.

Svedok je potvrdio da je u Medačkom džepu pre akcije bilo više srpskih artiljerijskih položaja.

Obrana Mirka Norca stavila je primedbu na svedokovu priču, tvrdeći da drugi dokazi upućuju da je B. P. ubijena eksplozivnom napravom.

Kćerka ubijene ispričala je da nije znala ništa o sudbini majke, osim da su joj pucali u prsa, ali je prepričala napad Hrvatske vojske na Čitluk i beg civila u Medak.

Ona je ispričala da je selo nakon zauzimanja spaljeno, da su se vatra
i dim iz sela videli sve do Medaka i da je čula urlike hrvatskih vojnika koji su se, kako tvrdi, nakon zauzimanja sela zabavljali i pekli rakiju.

Osim kuća, prema tvrdnjama svedokinje, uništene su i ekonomske seoske zgrade u kojima je spaljena živa stoka.

Na početku suđenja predsednik sudskog Veća Marin Mrčela pročitao je deo dokazne dokumentacije, uglavnom izještaje veštaka o pronađenim telima i kostima.

Pročitan je i izveštaj veštaka iz Beograda Zorana Stankovića o povredama desetak srpskih zarobljenika uhapšenih u akciji, a koji su pre razmene bili u zatvorima u Gospiću, Otočcu, Rijeci i Karlovcu.

U Stankovićevom izveštaju navodi se da su zarobljenici bili premlaćivani i izgladnjivani i da im nije pružana lekarska pomoć.

Pošto se ti svedoci nisu odazvali sudskom pozivu da svedoče u tom postupku, sud im je ponudio garanciju da nakon ulaska u Hrvatsku neće biti uhapšeni zbog drugih kaznenih dela, pa bi prema novom rasporedu, neki od njih, mogli biti saslušani krajem novembra.